Hall of Fame

Kees Verkerk bruine ruin, geboren 14 februari 1969 van Star Performer 1.15,8 (v. Star's Pride u. Nymph Hanover) uit Bonheur Perdu 1.30,8 (v. Mac Kinley u. Kreutzer) Fokker: C. Disselkoen te De Lier

"De schrik van het Westland"

Voor de "Paard van de Eeuw"-verkiezing maakte D. Minkema eind 1999 het volgende levensverhaal:

Kees tegen Keessie
Het moest er ooit eens van komen. En in de winter van 1981-1982 was het dan zover. Op 16 januari 1982 vond de match-a-deux plaats tussen de beide Kees Verkerken op de bevroren Rottemeren in Friesland. De Draver en superstayer Kees Verkerk, waarachter zijn vaste stuurman Gerard van Eijkelenborg op de arrenslee had plaatsgenomen, tegen de man, waarnaar hij vernoemd was, de nog steeds immens populaire lange-baanschaatser Kees Verkerk. De draver had een maand eerder zijn glansrijke carrière afgesloten, de tijden dat de schaatser uit Puttershoek zijn triomfen vierde, lagen al meer dan tien jaar achter hem. Twee weken voor de geboorte van het veulen in februari 1969 had zijn naamgever op de ijsbaan van Inzell een verbluffend nieuw wereldrecord op de 10 km gereden: 15.03,6. De fokker van de draver, Cor Disselkoen uit het Westlandse De Lier, kon toen nog niet bevroeden dat het "scharminkel" later dezelfde stayerskwaliteiten en vechtlust zou etaleren als de Europees-, Wereld- en Olympisch Kampioen schaatsen. De 20.000 toeschouwers op de Rottemeren, die een marathonwedstrijd over 200 km hadden gevolgd, zagen in de strijd van paard en schaatser over 1 km eerstgenoemde met gering voordeel zegevieren.

Boven: Kees en Kees poseren op het ijs van de Rottemeren,
voorafgaand aan de grote match-a-deux.
Gerard zit wat onwennig op de arrenslee.
Ansichtkaart met daarop de handtekening van
Cornelis Verkerk, de schaatser.

Kees en Kees duelleren op het ijs van de Rottemeren,
Gerard van Eijkelenborg remt wat bij op de arrenslee.
De grote winnaar was natuurlijk Kees Verkerk!

Boven: Eigenaar Cor Disselkoen reikt een foto van
Kees Verkerk uit aan Kees Verkerk.

Het begin
Fokker Cor Disselkoen sr. zou de grote successen van zijn draver niet meer mee maken, hij overleed al in het najaar van 1969. Kees Verkerk was precies één jaar oud, toen hij aangeboden werd op een veiling in de manege van Hans ten Hagen op Duindigt, georganiseerd door stal Leidschendam. Kopers waren er niet voor het verre van mooie jaarling, zeker niet toen ze vernamen, dat hij als veulen in het weiland met zijn benen in het prikkeldraad had gezeten. Hij bleef zo eigendom van stal Westland (Cor jr. en Vincent Disselkoen en Toon van der Lubbe) en onder deze stalnaam zou hij zijn hele carrière koersen. Het entrainement van stal Westland lag in Wateringen en trainer was de nog heel jonge veelbelovende, Eddie Schwarz. Kees Verkerk, al jong gecastreerd, was geen uitgesproken vroeg paard, hij maakte zijn debuut met een vierde plaats als driejarige op 22 mei 1972 op de vroegere baan Lindenoord in Wolvega. Zijn eerste overwinning boekte hij een maand later op Duindigt, het begin van een serie van 5 zeges. Zijn voorkeur voor langere afstanden bleek toen al. Als vierjarige won hij op 29 april op Duindigt de Grote Prijs der Veelbelovenden voor Karel Duke, twee weken later zou zijn pas 22-jarige trainer en rijder Eddie Schwarz bij een verkeersongeval jammerlijk het leven laten.

Kees Verkerk (met witte orenkap) wint hier voor Karel Duke (rechts),
Kinley's Speed (midden) en Keen Speed (links)
de Prijs der Veelbelovenden 1973 (voor 4-jarigen).
Het bleek de laatste koers van de jonge trainer Eddie Schwarz
met zijn stalcrack te zijn geweest. Twee weken later stierf
de jonge trainer bij een auto-ongeluk.

Gerard van Eijkelenborg werd daarna door stal Westland als trainer aangetrokken, een combinatie die voor beide partijen fortuinlijk zou uitpakken. Kees Verkerk was aanvankelijk een eigenzinnig en driftig baasje, dat zich moeilijk liet regelen als hij zich op het bit vastpakte. Hij was humeurig en gauw beledigd. Van Eijkelenborg wist zijn vertrouwen te winnen en trainde hem enkele malen per week op het strand. Hij leerde hem langzaam van start te gaan en hield hem achter de paarden, tot hij mocht exploderen. Met zijn zeldzaam energieke wijze van finishrijden wist Van Eijkelenborg dan het karwei meestal winnend af te maken. Kees Verkerk was zo van nature en via zijn opvoeding een paard voor de lange afstand. Vooral in de winterperiode was hij dikwijls ongenaakbaar in dit sloperswerk en vocht hij vaak hevige duels uit met andere gerenommeerde stayers als Nico Kid en Ovatio. Van Eijkelenborg won met hem in Hilversum de Revanche der Vierjarigen (voor Karel Duke) en de Kitselaar-Bokaal.

Hier poseren Kees en Gerard in hun stal.

Boven: Kees Verkerk in zijn jonge jaren in Hilversum.
Op latere leeftijd droeg hij altijd een witte bodemblinker op
zijn neus en meestal ook een rode Franse kap over zijn hoofd.

Als vijfjarige
Als vijfjarige won Kees Verkerk 11 koersen en was hij tweede in de Nederland-België-match op Duindigt achter Kameraad en ook tweede in Hilversums Winterkampioenschap (achter Henri Buitenzorg). De drie daarop volgende jaren zou hij in dit nummer zegevieren.

Als zesjarige: Draver van het Jaar
De successen begonnen steeds meer aan te spreken. In 1975 als zesjarige won hij ondermeer het Gouden Paard (dat hij in totaal 5 maal zou winnen), de Grote Prijs der Stayers (waarin hij 6 maal achtereen zou zegevieren), de Grote Fokkersprijs, de Allround Stayersprijs (vier keer gewonnen), de Generaal Baron van Heemstra-beker (3 x winst), de Grote Prijs van Hilversum en de Revanche der Grote Prijzen (2 x gewonnen). Hij maakte ook een uitstapje naar Oostenrijk, waar hij in het prestigieuze Graf Kalmann Hunyady Gedenkrennen startte. Door koorts kwam hij niet helemaal tot zijn recht, maar hij werd nog wel derde in 1.20,7 over 2820 m. Als kroon op zijn werk werd hij in 1975 tot Draver van het Jaar gekozen.

Boven: Kees Verkerk (G. van Eykelenborg) wint glansrijk de Grote Winterfinale
1975 voor Jheronimus (rechts), Karel Duke (kol), Jello (nr.7) en Ireland (nr.4).

Boven: Gouden Paard 1975: Kees Verkerk wint, dan volgen v.l.n.r.
Bailly II (3e), Jello (6e), Treize F (stek), Ina van Hovi (2e) en
Jacco Buitenzorg (4e, met bles, aan de reling).

Als zevenjarige: Kampioen van Nederland
In 1976 veroverde hij het Kampioenschap van Nederland in de nieuwe recordtijd van 1 18.2 over 2600 m, voor de crack Jojo Buitenzorg. Ook in Nederland-België moest Jojo de meerdere in Kees erkennen. Andere fraaie zeges waren de Dravers Gold Cup (voor Jojo Buitenzorg), de Grote Prijs der Winterfavorieten (in totaal vier keer gewonnen), de Grote Winterfinale (ook 4 keer gewonnen), Wolvega's Grote Kerstprijs en het Stayerskampioenschap van Nederland. Twee uitstapjes naar het buitenland in dat jaar verliepen ongelukkig. In de Grote Prijs van Aby in Gothenburg had hij een aanrijding en in de Prix de la Haye in Enghien een lekke band.

We hebben filmbeelden van het Kampioenschap van Nederland 1976, waarin Manza Buitenzorg vanaf het begin de leiding heeft en pas op de laatste honderd meter moet buigen voor Kees Verkerk, Jojo en Jonker Volann. Kees werd, zoals zo vaak, op wachten gereden door Gerard en maakt het super af. Click op de camera om uw videoplayer op te starten.

Boven: Kees Verkerk en Gerard van Eykelenborg komen terug voor de
huldiging na hun mooie triomf in de Grote Prijs der Stayers 1976.

Boven: Gouden Paard 1976: Kees Verkerk behaalt een oppermachtige
overwinning, voor Lento H en Jheronimus.

Boven: Kampioenschap van Nederland 1976:
Kees Verkerk (G. v. Eykelenborg) overmeestert vlak voor de finish
Jojo Buitenzorg (J. van Dooyeweerd).

Boven: Foto van de andere kant, Kampioenschap van Nederland 1976:
Kees Verkerk verslaat Jojo Buitenzorg. 3e wordt Jonker Volann,
voor Manza Buitenzorg, Monty Buitenzorg, Jheronimus en Breteuil.

Boven: Kees Verkerk en Gerard van Eykelenborg op Duindigt
tijdens de Dag van het Paard, waarvoor toen zelfs op het
middenterrein een tribune werd neergezet.

Boven: Kees Verkerk bij de huldiging vastgehouden
door zijn verzorgster Mira Horst.

Boven: Kees in volle actie.

Boven: De proppen zijn getrokken en Kees heeft gewonnen.

Boven: Draverij om de Generaal Baron van Heemstra-beker in 1976:
Kees Verkerk verslaat nipt Jojo Buitenzorg op de Dag van het Paard.

Boven: Kees Verkerk heeft alweer een beker gewonnen
(de Generaal Baron van Heemstra-beker)
en staat hier klaar voor de ereronde, met naast hem
trainer-rijder Gerard, mede-eigenaar Ton v.d. Lubbe en links staat
de toenmalige verzorger van Kees Verkerk, Bert van der Zijden.

Als achtjarige
In 1977 won hij het Stayerskampioenschap van Nederland weer, nu voor Manza Buitenzorg en in 1979 voor Nanouk.
Het Kampioenschap Nederlandse Paarden behaalde hij in 1977 voor Kameraad en Jojo Buitenzorg had het nakijken in Hilversum in de Grote Prijs der Nederlandse Spoorwegen en de Grote Kerstprijs en in Wolvega in de Grote Boll en Sharpprijs. Dit laatste nummer won hij ook in 1979.

Als negenjarige
Ook 1978 was wederom een topjaar. Naast reeds gememoreerde successen zegevierde hij in Alkmaars 4,5 kilometer, de Grote Prijs van Friesland (deze laatste won hij een jaar later ook) en het Midwinter-Criterium. In de Holland-België-ontmoeting in Hilversum won hij zijn onderdeel voor de Belg Jecquini. Met zijn overwinning op 10 december 1978 in de Allround Stayersprijs in Hilversum passeerde hij Henri Buitenzorg als meest winnende draver aller tijden.

Boven: Kees Verkerk zegeviert fraai in de Grote Prijs der Stayers 1977,
voor Jheronimus en Kolonel T.

Boven: Kees Verkerk gaat op zijn gemakje naar de zege in Alkmaar.

Boven: Kees Verkerk gaat naar de zege in de Grote Prijs
der Winterfavorieten 1977 voor Kameraad, Ireland en Karloff B.

Boven: Kees Verkerk verslaat nog juist Karel Duke in het
Hilversums Winterkampioenschap. Derde Jojo Buitenzorg.

Boven: Kees Verkerk verslaat de Fransman Duc de Brou
in de Gen. Baron van Heemstra-beker 1977.

Boven: Een machtige aankomst in het Kamp. Ned. Paarden 1977:
v.l.n.r. Kees Verkerk (winnaar), Jade (4e), Katanja (3e),
Kameraad (2e), Maestro Cavaljos en Manza Buitenzorg.

Boven: Kees wint in Hilversum.

Boven: Kees Verkerk en Gerard van Eykelenborg met aanhang
worden gehuldigd voor hun overwinning in
de Grote Prijs der Winterfavorieten 1978.

Als 10-jarige
In 1979 kwamen er zegepralen bij in de Gouden Hoef en de Grote Kermisprijs in Alkmaar, en in Nootdorp was er winst in de Winterstayersprijs van het Westland en de Grote Prijs van het Gewest Den Haag (de laatste ook in 1980).
Nieuwe nummers die hij als 11-jarige in 1980 op zijn conto schreef waren Alkmaars Grote Pinksterprijs, de Grote Prijs van Drachten en Zuid-Hollands Stayersprijs.

Boven: Kees Verkerk (links) gaat ter zege in de Veenstra-prijs op Drachten
d.d. 19-8-1979, voor Niels Zuidvelde (rechts), Massel T (midden)
en Meindert O (achter Kees).

Boven: Kees Verkerk verslaat Oscar Baker met een ruime hoofdlengte,
zoals op deze finishfoto is te zien, in Alkmaars Grote Pinkster-prijs 1980.

Boven: Kees Verkerk met Gerard van Eykelenborg en
fokker-eigenaar Cor Disselkoen, na hun zege in de
Brands Bierbrouwerijen-prijs op Schaesberg d.d. 15-8-1980.

Het laatste koersjaar
In zijn laatste koersjaar in 1981 veroverde hij voor de vierde maal het Gouden Paard. Toen hij op 13 december 1981 zijn glansrijke carrière afsloot, had hij het recordbedrag van ƒ 800.726 bijeen gelopen in 235 koersen, waarvan er 92 winnend werden afgesloten. De ongelooflijk trouwe draver kende bijna geen fout, in zijn gehele loopbaan werd hij slechts een keer uitgeschakeld en een keer ingehouden.

Boven: Gouden Paard 1981:
Kees Verkerk verslaat Perfect Wilkes in de eindstrijd.
Perle du Nord wordt derde.

Boven: Bij het afscheid van de draver was natuurlijk ook
de fameuze schaatser aanwezig. Beide Kezen hadden hun
"bontje" op.

Boven: Drie Kezen Verkerk bij elkaar!

Boven: Kees Verkerk gehuldigd als Nederlands meest winnende draver
tot en met 1981.

Afstamming
Kees Verkerk was uit de tweede jaargang van de Amerikaan Star Performer, het leidende vaderpaard in Nederland in de zeventiger jaren. Diens 699 Nederlandse kinderen wonnen 15 miljoen gulden. Kees zijn moeder Bonheur Perdu heeft weinig gekoerst, haar record van 1.30,8 liep ze als vierde aankomende in de Sweepstakes. Ze was een dochter van de reeds eerder in deze reeks besproken Mac Kinley, de meest succesvolle Nederlandse draver op het internationale strijdveld. De grootmoeder van Kees Verkerk was de merrie Kreutzer, in 1955 als jaarling vanuit Frankrijk naar Nederland gehaald. Importeurs waren Flip Knijnenburg en Th. van der Hurk. Ze had een kwart Amerikaans bloed via haar moeder Dantzig, een dochter van de Amerikaan Net Worth. Die won in 1937 de grootste Franse klassieke draverij onder het zadel, de Prix du Cornulier, en werd bij dispensatie toegelaten tot het gesloten Franse stamboek. Kreutzer is ook de moeder van Chimène Mac, wier zoon Manza Buitenzorg sinds 1993 onze kampioen-vaderpaard is. Bonheur Perdu ging al als vierjarige naar de fokkerij en bracht hier naast Kees Verkerk nog vier kinderen, waaronder de goede Jupiter D 1.17,4a, volle broer van Kees Verkerk. Als 11-jarige werd Bonheur Perdu met haar oudste dochter Geluksvogel uitgevoerd naar Rhodesië. Toen kon men de heldendaden van Kees Verkerk nog niet bevroeden.

Kees thuis in Wateringen.

Welverdiende oude dag
Na zijn carrière genoot Westlands Glorie van een welverdiende oude dag. Hij is daar in 2001 op 32-jarige leeftijd overleden en dat werd toen zelfs op het SBS-nieuws vermeld. Die beelden staan op deze website en U heeft er de Windows Media-player voor nodig op uw PC:
U ziet het paard een koers winnen en in zijn weiland lopen tussen de kassen van het Westland. Verder een interview met verzorgster Mira Horst en ook Willem van Dalen doet zijn zegje.

click hierop:

Gewonnen topkoersen:
- het Kampioenschap van Nederland 1976
- het Kampioenschap Nederlandse Paarden 1977
- het Stayerskampioenschap van Nederland
- de 4,5 Kilometer van Alkmaar
- Nederland-België (2x)
- het Gouden Paard (5x),
- de Grote Prijs der Stayers (6 maal achtereen),
- de Allround Stayersprijs (4x),
- de Generaal Baron van Heemstra-beker (3x)
- de Revanche der Grote Prijzen (2x)
- de Dravers Gold Cup
- de Grote Fokkersprijs,
- de Grote Prijs der Winterfavorieten (4x)
- de Grote Winterfinale (4x),
- Wolvega's Grote Kerstprijs

Paard van het Jaar 1975

Boven: Ter gelegenheid van haar 60-jarig bestaan heeft de Fokkersvereniging
in 2006 12 borden laten maken van de beroemdste NL-harddravers,
de zogenaamde Hall of Fame. Elke drafbaan kreeg er 3, die tijdens
een koersmeeting officieel werden onthuld door een betrokken persoon
van het betreffende paard. De borden werden opgehangen op de thuisbaan
van het paard of de baan van hun grote successen. Op deze foto de
onthulling van het bord van Kees Verkerk in Alkmaar door Gerard
van Eykelenborg en fokker-eigenaar Cor Disselkoen.

Boven: Wat een in 2001, als 32-jarige,
overleden paard al niet teweeg kan brengen!
In oktober 2007 werd op Duindigt de Westlanddag
georganiseerd, met o.a. de Grote Kees Verkerk-prijs.
Het NDR-Archief had een tijdelijke Kees Verkerk-expositie
opgesteld in de toto-hal. Er was toen nog geen NDR-Museum
Speciale gast was de schaatser, die hier op de foto in het
midden staat. Links staat Gerard van Eykelenborg met zijn
echtgenote Anne. Rechts eigenaar Cor Disselkoen met
mevrouw Eendenburg uit Monster, die (de draver) Kees Verkerk
gedurende 20 jaar na zijn koerscarrière verzorgde.
Sindsdien is jaarlijks in oktober op Duindigt de herinnering
aan de beroemde draver in stand gehouden in een naar hem
genoemde koers.

(Foto's: met dank aan www.huybers.com)