|
|
Varenne
bruine Italiaanse hengst, geboren op 19 mei 1995
van Waikiki Beach 1.11,6
(v. Sprrdy Somolli 1.11,6 u. Hula Lobell 1.15,5)
uit Ialmaz 1.16,6
(v. Zebu 1.15,8 u. Baree recordloos)
Fokkers: Scuderia Zenzalino en Jean-Pierre Dubois |
|
Boven: Schilderij van Varenne en pikeur GP Minnucci.
Varenne, een fenomeen
Deze eeuw is nog niet zo ver gevorderd, maar er stond bij het begin meteen een superpaard op: de Italiaanse hengst Varenne, die meteen al Paard van de Eeuw werd genoemd. De beste draver ooit, zo wordt zelfs beweerd. De koerscarrière van Varenne is fenomenaal. Hij debuteerde als driejarige, veroverde de drafsportwereld, was onklopbaar. De bruine geweldenaar won overal in Europa en in de USA, verbrak wereld- en baanrecords bij de vleet en werd het meest winnende paard allertijden: hij won meer dan de wondermerrie Moni Maker. Maar hij moest in zijn laatste koers helaas afscheid nemen met een dissonant (zie verderop).
De fokker van Varenne?
De succesvolle Franse fokker-eigenaar-trainer-rijder Jean-Pierre Dubois is van alle (paarden)markten thuis. Hij is een fenomeen in zijn thuisland Frankrijk, niet alleen met dravers, maar ook met renpaarden. Qua fokkerij kijkt hij ook verder dan alleen Frankrijk en gelooft in de Frans-Amerikaanse fokrichting. Halverwege de jaren 1990 had hij 6 fokmerries samen met de Italiaanse fokker Sandro Viani, die een stoeterij, genaamd Zenzalino, heeft in Copparo, bij de stad Ferrara, aan de oostkust van Italië. De merrie Ialmaz was één van de 6 fokmerries en bij de geboorte van haar 1995-veulen ging er van alles mis (er kwam eerst één voorbeentje tevoorschijn), maar uiteindelijk kwam het goed met het veulen, dat Varenne werd genoemd. Dubois liet de beslissingen over dekhengstenkeuze en de namen van de veulens over aan Viani. Maar wie is nu de fokker van Varenne? De Fransen zeggen J-P. Dubois en de Italianen Sandro Viani. Wij weten dat zij samen de fokkers van Varenne zijn.
Zijn naam
In Frankrijk is Varenne een rivier. Er is ook een metrostation in Parijs dat zo heet en een straat, de Rue de Varenne. De draver is genoemd naar deze Parijse straat, waaraan de Italiaanse ambassade is gevestigd. Maar tegenwoordig heeft de straatnaam een dubbele betekenis, want je kunt ook denken dat de straat naar de draver is genoemd. Zeker voor de Italianen klinkt deze straatnaam erg vertrouwd. In Italië werd Varenne vaak "Il Capitano" (de kapitein) genoemd.
Boven: De Rue de Varenne in Parijs, waaraan de Italiaanse ambassade
is gevestigd en waarnaar de wereldberoemde draver is vernoemd.
Aanvang carrière
Varenne is
geboren op 19 mei 1995 op de Zenzalino-stoeterij.
Na een half jaar kwam er verschil van mening en werd de Italiaanse helft van de 6 veulens voor 60 miljoen Lires (ca. 40.000 Euro) overgenomen door mede-fokker Jean Pierre Dubois, die ze meenam naar Normandië. Daar zijn ze beleerd en een jaar getraind en vervolgens teruggebracht heeft naar Italië, naar Bolgheri, aan de westkust in Toscane.
Als 3-jarige doet Varenne zijn kwalificatieproef in 1.19,7 en loopt daarna zijn eerste koers in mei 1998. Zijn debuut op de baan van Bologna was uniek: hij sprong in de laatste bocht in galop, werd uitgeschakeld, verloor veel terrein, maar wist met een geweldige eindsprint toch als tweede de finish te bereiken. Deze prestatie maakte veel indruk op de koersliefhebbers en de kopers stonden in de rij. Alleen de Napolitaanse advocaat Enzo Giordano wilde, op advies van pikeur Giampaulo Minnucci en de Finse trainer Jori Turja, ongezien de vraagprijs van 150 miljoen lire (ca. 100.000 Euro) voor die veelbelovende 3-jarige betalen, ondanks een loszittende chip in een van zijn benen. Een leuke winst voor Dubois, maar daar zal hij nog wel eens spijt van hebben gekregen.
Zo begon Varenne op driejarige leeftijd aan zijn glorieuze carrière, onder de kleuren van Giordano's Scuderia Dany, die hem toevertrouwde aan de Finse trainer Jori Turja in Tor San Lorenzo, vlakbij Rome, waar hij zijn hele competitieve leven zou doorbrengen. Twee jaar later, in mei 2000, verkocht Giordano de helft van het paard aan de SNAI (een van de grootste Italiaanse totalisator-bedrijven) voor een ongetwijfeld zeer hoog bedrag. Deze firma kocht het (halve) paard voor promotie-doeleinden. Varenne verscheen vaak op de voorpagina van het sportblad Gazetta dello Sport.
Naar de top
Varenne trof als driejarige in Viking Kronos een ander fenomeen, maar klopte hem in de Derby (Viking werd 4e) en bewees daarna dat hij toch echt de leider van zijn jaargang was. Hij won acht koersen uit twaalf starts en liep zijn record van 1.12,6 in de Orsi Mangelli. Met een seizoensverdienste van € 521.760 ging hij op rust. Als vierjarige bleef hij in veertien starts ongeslagen. Hij won o.a. de Grand Premio delle Nazione vóór Moni Maker. Dit was een opmaat naar zijn eerste Prix d’Amérique (2000) waarin hij derde werd achter Général du Pommeau, na een aantal valse starts, die hem wat driftig maakten. De generaal vesloeg toen nog de kapitein.... Ook de Elitloppet van 2000 won hij in dat jaar nog niet: hij werd na een fout 5e achter Victory Tilly. Maar het was wel het begin van zijn wereldtour en heel Italië volgde hem van nabij. Hij won in 2000 nog 13 van zijn 18 koersen en werd daarna twee jaar lang onklopbaar in heel de wereld. En ongekend populair. De meeste koersen won hij met voorsprong, na al vroeg de leiding te hebben genomen. De superhengst ging naar Zweden, Frankrijk, Duitsland, Finland, Amerika en Canada. Won onder andere de Elitloppet (2001, 2002), Prix d’Amerique (2001, 2002), GP della Lotteria (2000, 2001, 2002), Coupe Du Monde de Trot (2000, 2002), Jubileumspokalen (2002), St Mikkeli Ajo in een wereldrecord op 1.000 meter baan, 1.09,3 (2002), Breeders Crown U.S.A. (2001) en de Montreal Trot Mondial (2001). Hij werd verkozen tot paard van het jaar in Italië (2000, 2001, 2002), Frankrijk (2001, 2002) en Amerika (2001). Varenne sloot zijn carrière af met een (wereld)record van 1.09,1 (dat een jaar later door Victory Tilly zou worden verbeterd) en een winsom van € 6.038.418, waarmee hij de meest winnende draver ooit werd en dat in 2024 nog steeds is. Hij won 63 races van zijn 73 koersen, werd 6x 2e en 2 x 3e. Slechts 2x ongeplaatst en zelfs uitgeschakeld, en wel in zijn eerste en zijn laatste koers! Bij die 63 zeges zitten 30 Groep-1 koersen! Ongekend!
Hieronder nog een verhaal over zijn leven en zijn dramatische afscheidskoers.
Mijn naam is Varenne....
Opgetekend door Benoit Fabrega (vertaald door Martin de Waal)
Ik ben zeven jaar geleden geboren in Italië waar ik als kampioen leef. Ik was 3 jaar oud toen ik werd geadopteerd door Enzo Giordano, een advocaat uit Napels. Ik denk dat hij aardig tevreden kan zijn met zijn investering: vandaag de dag ben ik zo'n slordige 10 miljoen U.S. dollars waard! Maar liefst zestien mensen staan dagelijks tot mijn beschikking en volgen mij wereldwijd als een schaduw. Zo is er mijn persoonlijke trainer (Jori Turja), mijn groom (Lina Rastas, een heuse moeder voor me), mijn masseur, mijn twee hoefsmeden, mijn psycholoog, mijn diëtist, mijn sponsor en mijn publiciteitsmedewerker. Er zijn zo van die dagen dat ik mij echt een lichtbruine formule-1 raceauto voel.
Het begon allemaal in 1998, toen ik aan mijn eerste koersseizoen begon. Ondanks mijn prille leeftijd (nauwelijks drie jaar oud) won ik alle zes koersen waar ze me voor inschreven. Sommige mensen zagen het als beginnersgeluk, maar er waren er ook die in mij begonnen te geloven en een potentiële kampioen zagen. Zo ook SNAI (de Italiaanse totalisator), die mij voor de helft aankocht. Ze hebben me trouwens nooit verteld of het nou de voor- of de achterkant was, maar vanaf dat moment had ik dus twee eigenaren en lag de wereld voor me open..
Toen ik eenmaal vijf jaar was, begon ik met de grote jongens mee te doen. Dat jaar waren mijn prestaties (ondanks winst in de Gran Premio della Lotteria, de belangrijkste koers in Italië) nogal wisselend. Ik behaalde 13 overwinningen uit 18 races.
Maar het volgend jaar, 2001, kwam ik pas goed tot mijn recht en voldeed ik helemaal aan de hoge verwachtingen van mijn achterban en won ik alle topkoersen: de Prix d'Amerique in Parijs, de Elitlopp in Zweden, de Gran Premio della Lotteria, de Trot Mondial in Montreal en de Breeders Crown in New Jersey. In die laatste koers brak ik zelfs het wereldrecord en bracht het op 1.09,1.
Toen ik eenmaal terug was in Italië was ik een heuse ster en mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik werd getrakteerd op een grote zegetocht door de straten van Rome en getoond aan 80.000 mensen in het Olympisch stadion. Een website en een lied werden ter ere van mij gemaakt en mijn naam verscheen op petjes en T-shirts.. Ik was een ster!!
Het leidde mijn aandacht allerminst af van het werk, want in 2002 won ik alle koersen waar ik aan deelnam. Tot zover althans. Laten we hopen dat de Trot Mondial in Montreal (op 28 september 2002) geen uitzondering zal zijn, want deze koers heeft een speciale betekenis voor me. Net als mega-ster Moni Maker in 2000, ben ik van plan om in Montreal mijn afscheidskoers te lopen.
"Waarom zo vroeg al?", zult u zich misschien afvragen. Omdat ik nog steeds op mijn top ben. Ik ben met zo'n slordige 6.000.000 Euro (op dit moment) recordhouder qua winsom, ik ben ongeslagen in meer dan een jaar tijd, dus wat heb ik nog te bewijzen op de koersbaan? Nee, het is nu de hoogste tijd om te vertrekken en te beginnen aan een nieuwe carrière.. de voortplanting!!
Hierdoor zal de Trot Mondial 2002 een bijzondere happening worden. Voor het Montrealse publiek, voor mijn fans over de hele wereld, voor mijn eigenaren, mijn sponsors.. en voor mijn tegenstanders, want deze 2200 meter-proef is voor hen de laatste kans om tegen me uit te komen en me misschien wel klop te geven. Mijn grootste opponent is Fan Idole uit Frankrijk, maar ook Fool's Goal en Plesac uit de Verenigde Staten zullen present zijn en daarnaast nog Lyell Creek uit Nieuw Zeeland en nog een paar andere grote jongens. Trouwens, nu de Trot Mondial deel uitmaakt van de World Cup Trot zijn de financiële belangen niet voor de poes: als ik deze race win, heb ik alle vijf onderdelen op mijn naam gebracht en krijg ik nog eens 1.000.000 Euro bonus op mijn spaarbankboekje! We gaan ervoor......
(einde citaat Fabrega)
Een week later.............
EEN DRAMA IN DE WORLD CUP TROT!!
Eerloos afscheid voor Varenne
door Douwe Frerichs, in weekblad Draf&Rensport
Wat een groots en feestelijk afscheid had moeten worden, eindigde zaterdagavond in een trieste en onverdiende aftocht door de zijdeur. Varenne nam zaterdag in Montreal afscheid van het koerswezen in de Trot Mondial. Het betrof het vierde onderdeel van de World Cup Trot, waarvan Varenne op weergaloze wijze alle onderdelen had gewonnen. En waar Varenne komt, daar zwijgen de tegenstanders. De zeldzame keren dat hij niet won (de laatste twee jaar is dat eenmaal gebeurd, tegen Jackhammer in Milaan) kunnen worden afgedaan als een incidentje. Varenne kan in zijn huidige vorm niet verliezen en zeker bij het afscheid mocht het niet misgaan. Maar het ging wel mis.
Decor van het afscheid was Woodbine Raceway, het fraaie hippodroom waar een avond vol topdraverijen op het programma stond. Voor Varenne lag de enveloppe met de bonus van 1 miljoen euro al gereed, een voor de drafsport ongekend bedrag. Varenne, winnaar van 63 grote koersen uit een totaal van 73 starts, mocht en kon zijn laatste race niet verliezen. Niet eens vanwege het financiele belang, maar omdat de kampioen nu eenmaal als winnaar afscheid moest nemen. Er was speciaal voor dit moment gekozen. Il Capitano verkeerde immers nog altijd in een bloedvorm.
Buiten de baan
Op het Hippodrome van Woodbine ging echter alles verkeerd. Bij de start was het de Canadese deelnemer McCooeye die verijdelde dat Varenne de kop nam. Pikeur Giampaolo Minnucci tilde er niet te zwaar aan. Hij gaf nu pas voor de tribune gas en slaagde er na een halve ronde in om de geliefde koppositie te veroveren. De vele Italianen op de baan begonnen al met het ontkurken van de champagne. Varenne regeerde als een vorst en bereikte als koploper de laatste rechte lijn. Daar zou de Waikiki Beach-zoon weglopen van zijn vermoeide tegenstanders, maar tot ontgoocheling van de vele fans werd de beste ooit zomaar gepasseerd door de Franse merrie Fan Idole met Richard William Denechere. De 9-jarige merrie finishte zoals alleen zij het kan. Het blijft onvoorstelbaar hoe hard deze Franse dame is. (zie voor een beschrijving van Fan Idole onze "Hall of the Queens")
Giampaolo Minnucci keek bij het passeren van de lijn als een boer die kiespijn had. De tranen stonden hem in de ogen en aanvankelijk weigerde de Italiaan om commentaar te geven en zijn Franse collega te feliciteren. Dat gebeurde uiteindelijk wel.
Het Canadese draverij-comité maakte het daarna allemaal nog veel erger en diskwalificeerde de Italiaan als tweede aankomende omdat hij zich in de laatste bocht met een sulkywiel buiten de baan had begeven. Vier paaltjes waren met het linkerwiel gepasseerd. Je vraagt je af of de juryleden een dergelijke beslissing ook hadden genomen wanneer Varenne de race zou hebben gewonnen.
Varenne kreeg dus geen winnende zegetocht en liep de bonus mis. Hij neemt afscheid van de baan met een winsom van 5.5 miljoen Euro. Wereldrecordhouder is hij ook al niet meer omdat zijn Zweedse concurrent Victory Tilly vorige maand in New York het absolute record met 0,2 sec. bijstelde naar 1.08,9. Zijn eigenaren hadden het zich zo anders voorgesteld. Maar desalniettemin gaat Varenne de boeken in als de beste ooit. De fokkers staan met hun merries in de rij voor een dekking, die circa 40.000 Euro gaat kosten. Meer dan 100 merries zullen jaarlijks door Varenne bediend worden. Ja, het echte grote geld gaat de zevenjarige hengst de komende jaren verdienen.
(einde citaat Frerichs, eind september 2002)
Enkele van de duizenden foto's, die van Varenne zijn gemaakt
Boven: Varenne en zijn Finse verzorgster Lina Rastas
op het entainement van de Finse trainer Jori Turja
in de buurt van Rome.
Boven: Varenne en zijn Finse verzorgster Lina,
die hem verwent met wortelen.
Boven: Varenne en zijn Finse verzorgster Lina
trainen op het strand bij Rome.
Boven: Varenne tijdens de training.
Boven: Veel Italianen volgden hun crack waar hij ook koerste.
In de Prix d'Amerique 2001 telde men 6.000 Italianen tussen de 35.000
toeschouwers. De Kapitein wint met voorsprong en Fan Idole (links)
komt met een snoeiharde eindsprint naar de tweede plaats.
Daarachter wordt General du Pommeau derde.
Dit is de eerste Italiaanse zege in deze koers sinds 1947!
Zie ook de video-beelden hieronder.
Boven: Een jaar later.... Onder de ogen van 10.000 Italianen
wint hun idool in 2002 opnieuw de Prix d'Amerique.
Boven: Nogmaals Varenne in de Prix d'Amerique 2002.
Hij klopt General du Pommeau en Insert Gédé (rechts).
Zie ook de video-beelden hieronder.
Boven: Varenne wint in maart 2002 het Criterium de Vitesse in Cagnes-sur-Mer,
vóór Fan Idole, die een dure koers krijgt en nog dichtbij tweede wordt.
Zie ook de video-beelden hieronder.
Dit was al een waarschuwing voor wat er
een half jaar later zou gebeuren.....
Boven: Eind mei 2002 wit Varenne gemakkelijk de Finale van de
Elitloppet, in 1.10,2 voor HP Paque (links), Scarlet Knight
en Victory Tilly.
Boven: Varenne (links) en Victory Tilly strijden in de Lotteria van 2002
op de baan van Agnano bij Napels. Varenne gaat winnen.
Rechts zien we Fan Idole.
Boven: Varenne poseert. Zijn schofhoogte is 1,65 meter.
Een mooie, imposante hengst.
Boven: Overal moesten Varenne en
zijn pikeur Giampaulo Minnucci
opdraven om te worden bewonderd en geëerd.
Boven: Varenne wordt ten tonele gevoerd tijdens een paardenfestival
in Verona in 2023. De inmiddels 28-jarige Kampioen is in Italië
onsterfelijk en onvergetelijk. Hier wordt hij begeleid door
zijn vroegere pikeur Giampaulo Minnucci.
Enkele Video-beelden van Youtube
Prix d'Amerique 2001
Let op de eindsprint van General du Pommeau en
vooral die van Varenne's kwelgeest Fan Idole
Prix d'Amerique 2002
Varenne domineert, voor General du Pommeau en Insert Gédé
Criterium de Vitesse in Cagnes-sur-Mer 2002
Vareene domineert, maar let op Fan Idole,
die een dure koers krijgt en nog dichtbij komt.
Dit was al een waarschuwing voor wat er een
half jaar later in Montreal zou gebeuren.....
Varenne's afstamming
Boven: Ialmaz, de moeder van Varenne, was maar een gewone
merrie. Ze had een winsom van omgerekend 61.000 Euro.
Varenne was haar 4e veulen.
Afstamming
Varenne is degelijk gefokt, maar niet spectaculair. Toevallig pasten alle genen goed samen. Toch een soort van toevalsproduct, met 3x3 inteelt op Speedy Crown en 4x4x4 op Star's Pride. Het enige Franse bloed komt van de Franse merrie Odile de Sassy in de 4e generatie.
Bet-overgrootmoeder Spry Hanover bracht ook de dekhengsten Quick Pay, Record Bowl en Spitfire Hanover (uit 21 (!) producten). Zij hadden winsommen van ca. $ 200.000.
Overgrootmoeder Spree Hanover kwam naar Italië en bracht enkele nietszeggende producten, waarbij Varenne's grootmoeder Baree. Haar nafok is wel goed.
Baree bracht 9 producten, waarvan 4 met een winsom tussen 40.000 en 70.000 Euro. Geen toppers dus.
Ialmaz bracht
naast Varenne nog 6 zoons, waarvan 1 recordloos en de andere 5 met winsommen van 16, 40, 95, 122 en 147 guizend Euro. Wel goed, maar Varenne is toch echt een uitzondering in deze familie.
Varenne's vader Waiki Beach bracht ook Brandy Dei Fiori en Alesi OM die ca. 1 miljoen Euro hebben gewonnen. Nog 2 met een half miljoen en 7 met 2 à 3 ton. Allemaal hengsten.
Varenne als vaderpaard
Pas na afloop van zijn carrière kwam Varenne beschikbaar voor de dekdienst. Hij vererfde uitstekend en werd 13 jaar lang, van 2010 t/m 2022 kampioen-vaderpaard in Italië.
Zijn beste producten zijn de miljonairs:
-
Vernissage Grif, internationale topper
- Arazi Boko, geboren in Zweden in 2007, met een buitengewone en lange carrière, met de grootse overwinningen in Cesena in het Campionato Europeo van 2018 en 2019, in de Sweden Cup van 2018 en in de Grand Prix de la Cote d'Azur van 2019 (als 12-jarige).
- Pascia' Lest, Derbywinnaar van 2012 en internationale crack
-
Lana del Rio, die in 2008 het podium bereikte van de Italiaanse Derby,
-
Lisa America, winnaar van meer dan een miljoen euro op Italiaanse en internationale circuits.
-
Napoleon Bar,
- Twister Bi, wereldkampioen
- Tony Gio
Verder o.a. Lie Detector, Rokkakudo, Nadir Kronos (It.Derby van 2010), Olona Ok (It.Derby van 2011), OK Testimonial (It.Derby van 2015), etc.
En in ons land: Gina Schermer en Magnum de l'Iton.
In 2004 kreeg Varenne bezoek van zijn grote rivale Fan Idole en hij mocht haar dekken. Ze vond het goed. Helaas werd het veulen te vroeg en dood geboren. Wat zou ervan zijn geworden?
Verwijzing:
Fan Idole heeft een pagina bij de Koninginnen van de drafsport: Click hier
|
