De meeste van de onderstaande teksten zijn overgenomen uit het Jubileumboek van de KHRV Groningen, ter gelegenheid van haar 100 jarig bestaan.
De auteurs van dit boek zijn Meinart Heikens, Koos Jager, Tjakko Kars, Folkert van der Veen en Henri van Voorn. We schatten in dat laatstgenoemde de 'ik-figuur' in onderstaande teksten is.

De Grote Prijs van Nederland

Van de grote draverijen, die in deze jubileumuitgave behandeld worden, werd de Grote Prijs van Nederland het vaakst in het Groningse Stadspark verreden. Vanaf 1953 is deze heatdraverij internationaal een typisch Groningse koers. Daarvoor werd de Grote Prijs, die voorzover ik heb kunnen nagaan in 1943 werd ingevoerd, al enkele keren in het Stadspark verreden. Bij toerbeurt werd tot aan 1953 het Kampioenschap van Nederland, het Kampioenschap Nederlandse Paarden of de Grote Prijs van Nederland in Groningen verreden. Vanaf 1953 kreeg Duindigt definitief het Kampioenschap van Nederland en Hilversum de titelstrijd bij de Nederlandse Paarden. Vanaf 1978 is Duindigt echter ook de thuishaven geworden voor deze koers. Groningen werd, zoals gezegd, de vaste plaats voor de Grote Prijs van Nederland. Vanaf het begin is de Grote Prijs een heat-draverij geweest. Eerst met bandenstarts en maximaal drie heats, later met autostart en maximaal twee heats. Eén keer kon de Grote Prijs vanwege de grote belangstelling als serie-draverij worden verreden. Vaak was de interesse van deelnemerszijde niet zo groot. Enerzijds is de top meestal smal en anderzijds worden twee heats op één middag vaak als een bezwaar aangevoerd.

Boven: De eind 2016 door het NDR-Museum verworven
ereprijs van de Grote Prijs van Nederland 1954.
Deze is op 12 sept. 1954 gewonnen door Madame B.

Boven: Bovenaanzicht van de ereprijs uit 1954.

erelijst

Alle winnaars van de Grote Prijs van Nederland vindt u in de onderstaande tabel.
Deze heatdraverij was jarenlang één van de hoogtepunten in het seizoen op het Groninger Stadspark, maar is helaas sinds 1998 niet meer verreden.

1943: Barones Spencer
(de eerste aflevering)
De eerste Grote Prijs van Nederland werd verreden op Duindigt in 1943 en werd met grote overmacht gewonnen door de topmerrie Barones Spencer met haar trainer Willem Geersen op de sulky.

Boven: Barones Spencer wint op Duindigt
de Grote Prijs van Nederland 1943
en Willem Geersen steekt blij zijn zweep omhoog.

Boven: Barones Spencer en pikeur Willem Geersen worden op
Duindigt gehuldigd na de winst in de Grote Prijs van Nederland 1943.
Achter de merrie staat een nog jonge Martin Vergay.
Rechts de eigenaren Brunt (met verrekijker) en Kalff.

terug naar boven

1944: O Lapize
Groningen vormde in 1944 voor het eerst het strijdtoneel van de nieuwe heat-draverij. De eerste prijs bedroeg maar liefst f 10.000,- en tevens f 2.000,- voor een heatwinnaar indien deze niet de totaalprijs zou winnen. Deze extra kostenpost hoefde in Groningen niet uitgekeerd te worden, want in beide heats wist O Lapize de strijd van kop af in zijn voordeel te beslissen. De Franse importhengst werd gereden door Jan Kruithof en had slechts vier concurrenten te kloppen. Dat waren Fried, Nemetor, Mesnil Cher en als enige Nederlandse deelnemer Doriethe met Bonne de Jong. De vijfde concurrent, Premier Mars, was onderweg naar Groningen gewond geraakt. Dankzij een goede tweede heat wist Fried in totaal tweede te worden. In de eerste heat was hij slechts vierde geworden. O Lapize zou in Frankrijk onder meer topnummers als de Prix de Belgrade (Enghien) winnen.

Boven: O Lapize (J. Kruithof) wint de Grote Prijs van Nederland
in 1944 te Groningen, voor Fried (rechts met E. Kruithof).
derde op afstand de Fransman Mesnil Cher.

terug naar boven

1945: Dutch Hanover
De koers werd verreden op Duindigt.

Boven: GP van Nederland 1945 1e heat, op Duindigt:
O Lapize (J. Kruithof) wint voor Premier Mars (M. Vergay),
maar wordt teruggesteld, wegens niet houden van rechte lijn,
naar de 2e plaats.

Boven: GP van Nederland 1945 2e heat:
O Lapize (links met J. Kruithof) wint,
voor Parisien, Premier Mars en Domina.
Het was nog niet beslist.

Boven: GP van Nederland 1945:
Dutch Hanover (L. Ensing) won de 3e en de beslissende 4e heat.
Hier is hij te zien bij de huldiging.

terug naar boven

1946: Priola
De koers werd verreden op Duindigt.

1947: Priola
De koers werd verreden op Duindigt.

Boven: GP van Nederland 1947:
De Franse hengst Priola (W. Geersen) wint hier de 1e heat,
voor Gratie Hanover en Guy Hanover te Duindigt op 31 augustus.

Boven: Tweevoudig GP van Nederland-winnaar Priola (Fr),
hier met een gelauwerde Willem Geersen tijdens de huldiging
na hun triomf in het Kampioenschap van Nederland 1946.
Rechts de eigenaren Brunt en Kalff.

1948: Gratie Hanover
In 1948 werd op de inmiddels herstelde Stadspark-baan voor de tweede keer de Grote Prijs van Nederland verreden. Er verschenen zes combinaties aan de start. Niet veel zouden we nu zeggen, maar ondanks het feit dat er deze middag ook voor het eerst weer gevoetbald werd in Groningen, kwamen er toch ruim 5000 kijkers naar de draverijen. In die tijd kon het bestuur nog adverteren met zitplaatsen op de tribune. Voor het plaatsbespreken werd zelfs een kwartje in rekening gebracht. Er waren drie heats nodig om de winnaar aan te wijzen. Gratie Hanover besliste in handen van Bram Nottelman de eerste heat in zijn voordeel. In de tweede heat kon Priola de goede loop vinden en hij overrompelde het gehele veld. In de derde heat was Gratie Hanover weer de snelste al maakte Edel Scott het hem nog erg lastig. Hij kon echter niet voorkomen, dat Bram Nottelman zijn eerste Grote Prijs won. Er zouden nog meer triomfen volgen.

Boven: de crack Gratie Hanover,
hier met een amateurrijder op Duindigt.

1949: Edel Scott
In 1949 was de strijd na twee heats beslist. Dat was maar goed ook, want een eventuele derde heat zou op deze sombere middag in het donker moeten worden gelopen. Beide heats werden gewonnen door Edel Scott, gereden door Jaap Zuyderduin. In de eerste heat werd hij door de stalgenoot van de leidende Illustre Hanover, Junoschka, naar de kop toegebracht en hij klopte vervolgens beide. In de tweede heat begonnen de deelnemers met een aantal valse starts. Wederom ging Illustre Hanover aanvankelijk voorop, maar na een ronde brak hij uit. De heat liep uit op een schitterend eindgevecht tussen Edel Scott, Junoschka en Lord Maire, die met z'n drieën op een zakdoek binnenkwamen.

Boven: Edel Scott wint ook 2e heat van de Grote Prijs van Nederland
1949 in Groningen met op de sulky Jaap Zuiderduin, voor
Junoschka met Willem Geersen en Lord Maire.
Van deze foto is een natuurgetrouw groot schilderij gemaakt,
dat in het NDR-Museum is te bewonderen.

Boven: Jaap Zuyderduin ontvangt een ereprijs na zijn winst
met Edel Scott in de Grote Prijs van Nederland 1949.

1950: Edel Scott
De koers werd verreden op Duindigt.

Boven: GP van Nederland 1950:
Edel Scott (J. Zuyderduin) bereikt de finish net op tijd en
wint hier de 2e heat. Luxor wordt dichtbij 2e voor Juggler.

Boven: EDEL SCOTT wordt gehuldigd op Duindigt na zijn
overwinning in de Grote Prijs van Nederland in 1950.
Hij werd, net als het jaar daarvoor, gereden door Jaap Zuyderduin.

1951: Juggler
Twee jaar later kwamen er in Groningen negen deelnemers opdraven voor de heatdraverij over 1980 m. In de eerste heat gingen Olga Pluto en Leo Axkit lang voorop, maar in de slotronde werden zij overvleugeld door Junoschka. In de tweede heat opereerde Junoschka heel wat minder aanvallend. Weer gingen Leo Axkit en Olga Pluto voorop. Edel Scott leek toen ook goede kansen te hebben, maar maakte een foutje. Uiteindelijk profiteerde juggler, in handen van Luut Ensing, het best van het falen van de favorieten, want hij won voor Olga Pluto. Een daverende verrassing, want het koppel bracht bijvoorbeeld f 519,80 voor een gulden. Met grote spanning zag het publiek de derde heat tegemoet. Legalitie, alweer zo'n legendarische naam, had in de eerste twee heats weinig laten zien, maar nam nu de beste positie in. Kievit S, die met een foutje aan de start begonnen was, kwam na een ronde sterk opzetten en nam de leiding over, totdat er weer een fout volgde. In de laatste bocht stuurde Luut Ensing zijn Juggler onweerstaanbaar naar voren en de hengst won opnieuw. Kievit S presteerde het onmogelijke door nog weer tweede te worden. Voor zijn totaal-zege na drie heats kon Juggler zegge en schrijve f 1.000,- incasseren.

Boven: helemaal aan de buitenkant gaat Juggler van start
in de Grote Prijs van Ned. 1951, die hij zal gaan winnen.
Olga Pluto gaat in het midden naar de leiding.

Boven: Juggler was de beste hengst van zijn jaargang en won o.a.
de Sweepstakes Hengsten, het Kamp.Ned.Prd. 1949 en
de GP van Ned. 1951.
Foto boven is van de huldiging na de winst in de GP van Ned. 1951

1952: Notekraker S
De koers werd op Duindigt verreden.

Boven: GP van Nederland 1952 1e heat:
Notekraker S (Piet Smit) verslaat Olga Pluto (Appie Siderius).

Boven: Notekraker S (Piet Smit) wint afgetekend ook de 2e heat
van de Grote Prijs van Nederland 1952 op Duindigt,
voor Olga Pluto, Kievit S en Egmont.

1953: Over Again
In 1953 was het met het weer helemaal mis. De Groningse grasbaan was dan ook loodzwaar en voor de Grote Prijs kwamen slechts zeven combinaties aan de start. De eerste heat werd in 1.29,9 gewonnen door Over Again met Marten Rozema op de sulky. Er mochten in de tweede heat maar vier paarden opnieuw van start gaan. Dat waren Over Again, Junoschka, Nora Spencer en Stuermann. Tot overmaat van ramp maakte Over Again een fout, waardoor de winst naar Junoschka ging en er een derde heat nodig was. Op de steeds zwaarder wordende baan miste Junoschka toen de start en lag de weg naar de overwinning open voor Over Again. De Groningse trainer/pikeur Marten Rozema had de Grote Prijs in eigen huis weten te houden. Zijn km.-tijd in de derde heat van 1.33,7 betekende de langzaamste tijd, die er ooit door een heatwinnaar op de klokken is gebracht.

Gedurende en na afloop van zijn koerscarrière stond Over Again ook ter dekking. Hij was een halfbroer van de crack Mac Kinley. Erg veel belangstelling hebben de merriehouders nooit voor hem gehad, maar van tijd tot tijd bracht hij toch verdienstelijke paarden, zoals Willemarie GS, Xanthia S, Yvonne Magowan, Coryphee RH, Daria DN (moeder van o.a. Star of Goldstar) en Grace Again. Allemaal dochters van Over Again.

Boven: Over Again en pikeur Marten Rozema worden gehuldigd
na hun zege in de GP van Nederland 1953. Aan het hoofd staat
G. Kemkers.

terug naar boven

1954: Madame B
Ook een jaar later was de grasbaan erg zwaar. Toch verschenen er tien paarden aan de start, waaronder de kersverse Kampioen van Nederland, Madame B, gereden door Siem van Leeuwen. In de eerste heat waren er maar liefst vier starts nodig om de paarden goed weg te krijgen. Over Again wond zich over die toestanden kennelijk zo op, dat hij bij de geldige start sprong. Na de eerste bocht nam Madame B de leiding over en beheerste verder de koers, wat Nelson, Niekie BH, Nellie Gregor, Pelikaan S, Legalitie, New Spencer, Nora Spencer en Junoschka ook probeerden. In de tweede heat werd het allemaal wat spannender. New Spencer gaf Madame B op het laatste rechte stuk erg lang partij, totdat hij van de benen raakte. Bij die fout sprong New Spencer iets naar buiten en kwam daardoor bijna in aanrijding met de sprintende Madame B. Laatstgenoemde wist het onverwachte obstakel nog juist te omzeilen en won in 1.28,3 voor de weer gezette New Spencer en de sterke Pelikaan S.

Madame B was in 1945 reeds negen jaar oud en moest aan het einde van dat jaar afscheid nemen van de koersbanen. Tegenwoordig (1989) mogen merries tot en met hun achtste jaar aan koersen deelnemen. Amad Kinley en Fantastica zouden de succesvolste nakomelingen van Madame B worden.

Boven: Madame B (rechts met Siem van Leeuwen) wint de 2e serie van
de Grote Prijs van Nederland 1954, voor New Williams.
De beker, die zij toen voor haar eigenaar won, is tegenwoordig
te bewonderen in het NDR-Museum.

1955: Niekie BH
Vanaf 1955 ging de Noord-Hollandse trainer/pikeur Bram Nottelman zijn stempel op de Grote Prijs van Nederland drukken. Maar liefst zes keer achtereen wist hij de zege in de wacht te slepen. Een formidabele prestatie van deze vakman. Het eerste jaar hadden Nottelman en Niekie BH drie heats nodig om tot winnaars te worden uitgeroepen. In de eerste heat streed Niekie BH lange tijd voorin met Nora Spencer, die later een fout zou maken. In de tweede heat verspeelde Niekie BH haar kansen gelijk al aan de start en daarvan profiteerde Legalitie. Tweede werd toen Carlos, die de lang leidende Nora Spencer naar de derde plaats verwees. In de derde heat ging opnieuw Nora Spencer lang aan de leiding. Nellie Gregor zette haar onder druk, terwijl achter dit duo Niekie BH en Legalitie op de loer lagen. Vanuit de laatste bocht toonde Bram Nottelman zijn specialiteit, het finishrijden. Niekie BH won deze heat dan ook in de snelste tijd van de dag, 1.22,4. Tweede werd Nellie Gregor en derde Legalitie.

Overigens waren Bram Nottelman en de Groningse eigenaar J. G. de Jong niet de enige grote winnaars deze middag in het Stadspark, want pikeur Klaas Kramer verzamelde in een deze dag uitgeschreven competitie zoveel punten, dat hij met een nieuwe bromfiets naar huis kon gaan.

Boven: Niekie BH (A. Nottelman) wint hier de 1e heat van de
Grote Prijs van Nederland 1955 voor Carlos, Pretty Polly
en Or de Casindra.

1956: Quintus Harvester
Vervolgens brak in Groningen het tijdperk Quintus Harvester aan. Deze hengst, een fokprodukt van Bram Nottelman en eigendom van de Groninger W. T. Bouwman, voelde zich op de rechtsombaan bijzonder in zijn element. Ondanks het felt, dat Quintus in 1956 ook al de Gouden Lweep in Groningen had gewonnen ging hij in de Grote Prijs niet als favoriet van start. Die eer was voorbehouden aan de dat jaar afscheid nemende merries Olga Pluto en O Marijke. Twee legendarische merries, die het publiek vaak in extase brachten. Op een zware grasbaan nam Olga Pluto de leiding voor O Marijke en Quintus Harvester. Radbout kon niet doorzetten en Legalitie werd wegens onregelmatig draven al snel naar huis gestuurd. In de slotfase zegevierde Quintus Harvester voor Olga Pluto en O Marijke. Laatstgenoernde paste in de tweede heat een andere taktiek toe en nam zelf de leiding. Quintus Harvester kwam al snel naast haar en verhoogde in de laatste bocht het tempo en toen was O Marijke geklopt. In totaal werd de merrie van Guus Knijnenburg wel tweede voor Olga Pluto met Abe Siderius.

Boven: Quintus Harvester (A. Nottelman) stelt in de 1e heat van de
GP van Nederland 1956 de zege veilig, voor Olga Pluto (links).

Boven: Quintus Harvester wint hier ook de 2e heat van de GP van Nederland
in 1956, nu voor O Marijke en Olga Pluto (tevens definitieve uitslag).

1957: Quintus Harvester
In 1957 hadden Bram Nottelman en Quintus Harvester drie heats nodig om in totaal te winnen. Opnieuw trof Groningen deze middag slecht weer. In de eerste heat vormden Ronald, Quintus Harvester, Roland en Tommy Mars direkt de kopgroep. Op het laatste rechte stuk sloeg Nottelman met Quintus zijn slag, door bij Ronald binnendoor naar de winst te gaan. In de tweede heat werd Quintus Harvester opgesloten gehouden door Rudi Williams, terwijl Roland leidde. Die hield dat met tot het einde vol en Rudi Williams won voor Ronald en Quintus Harvester. In de derde heat was het Jan van Leeuwen, die grootse plannen had. Hij trok er van start af met Ronald tussecnuit en nam voorsprong op Quintus Harvester en Roland. In de laatste bocht had Ronald echter het beste gegeven en toen vochten Roland en Quintus Harvester om de zege. Roland won, maar was hinderlijk geweest voor Quintus Harvester en dat kwam hem op een terugstelling te staan. Zo werd Quintus Harvester in totaal winnaar voor Ronald en Roland.

Boven: Rudi Williams zegeviert in de 2e heat van de GP van
Nederland 1957, voor Ronald (nr.1 met Jan van Leeuwen),
Quintus Harvester (buitenkant met Bram Nottelman)
en Roland (nr.5).

Boven: Quintus Harvester (in het midden) wint na terugstelling van
Roland (met Piet Strooper aan de buitenkant) de 3e heat van de GP
van Nederland 1957. Ronald (links met Jan van Leeuwen) blijft derde.

1958: Quintus Harvester
Weer een jaar later trokken de Franse hengsten Double Six M en Emden nogal wat aandacht in het veld van elf deelnemers. Met name Double Six M, omdat hij drie jaar achtereen Kampioen van Nederland was geworden. Nu moesten imports in de Grote Prijs van Nederland in die tijd altijd twintig meter voorgeven aan de inlanders en vermoedelijk daardoor speelden zij geen grote rol. Double Six M haalde zelfs de derde heat niet. In de eerste heat kwamen Quintus Harvester en Roland elkaar in de eindstrijd weer tegen en eerstgenoemde besliste die strijd in zijn voordeel. Roland wenste zich echter niet zonder slag of stoot bij een nederlaag neer te leggen, want in de tweede heat trok hij te zamen met Norton Williams er tussenuit. Zowaar wist Roland het felle eindschot van Quintus Harvester nu te weerstaan. In de derde heat die volgde, maakte Roland het zijn grote concurrent gemakkelijk door slecht van start te gaan. Quintus Harvester won toen met overmacht.

Boven: Quintus Harvester en Bram Notelman worden gehuldigd vanwege
hun overwinning in de Grote Prijs van Nederland 1958,
voor het derde opeenvolgende jaar.

1959: Quintus Harvester
Na drie jaar ploeteren op een zware baan troffen de deelnemers in 1959 goed weer en een prima baan. Ook daarop kon Quintus Harvester wel een voetje gaan en dat bewees hij door in handen van Bram Nottelman beide heats te winnen. In de eerste heat liet hij Notekraker S en Quicksilver S achter zich. Peterhof, die in de eindstrijd onvoldoende ruimte kreeg, werd vierde. In de tweede heat nam Notekraker S de leiding voor Quintus Harvester. Onderweg moest dit tweetal Typhoon, een nieuwe crack van Piet Strooper, weliswaar laten voorgaan, maar Typhoon maakte tot tweemaal toe een fout. In de eindstrijd was Quintus Harvester heer en meester, mede omdat Quicksilver S en Peterhof even van de benen raakten. Peterhof wist alsnog tweede te worden, voor Quicksilver S en Notekraker S en in deze volgorde eindigden deze paarden ook in de definitieve rangschikking. Quintus Harvester verscheen daarna niet meer aan de start in de Grote Prijs van Nederland. Hij was op de drafbanen een groot kampioen. Zo won hij de Sweepstakes (op Hilversum), de Derby, de Gouden Zweep en viermaal 'zijn eigen' Grote Prijs van Nederland in Groningen. Op zijn gangen was nogal eens kritiek, maar in Groningen leek hij daar minder last van te hebben. In 1960 werd Quintus als dekhengst naar West-Duitsland uitgevoerd. In eigen land heeft hij niet veel produkten achtergelaten. Verreweg zijn beste produkt was Champion Harvester, waarmee Jaap Hof zo suksesvol koerste. Champion leek in meerdere opzichten op zijn vader. Ook hij had een verwoestend eindschot en liep zijn beste koersen rechtsom. Ook de matige draf had Champion Harvester echter van Quintus geërfd en dat leidde in Groningen soms tot verhitte taferelen, als hij weer eens als winnaar werd uitgeschakeld.

Boven: Quintus Harvester wint in twee heats de GP van Nederland 1959.
Hier wint hij de 1e heat voor Peterhof en Quicksilver S.

Boven: Quintus Harvester en Bram Nottelman meken een ereronde na
hun overwinning in de Grote Prijs van Nederland 1959,
voor het vierde opeenvolgende jaar.

Boven: Dit is de ereprijs voor de winnende eigenaar van de Grote Prijs van
Nederland 1959, W.T. Bouwman. Dit bord toont de Franse hengst Jamin met
zijn rijder Jean Riaud, bij het voorwerken voor de GP der Lage Landen in 1959.
Het bord was 65 jaar later, in 2024, te zien op een tentoonstelling in het
Museum van Veendam over de Groninger paardenschilders
Otto Eerelman en Tabertus Melissen.
(Daar heeft de webmaster toen deze foto gemaakt.)

1960: Seigneur Bascom
Ondanks het afscheid van Quintus Harvester kon Bram Nottelman maar geen genoeg krijgen van het winnen van de Grote Prijs van Nederland. In 1960 verscheen hij met Seigneur Bascom aan de start, die het op een wederom zware grasbaan tegen zes tegenstanders moest opnemen. In de eerste heat moest Seigneur Bascom genoegen nemen met een derde plaats achter Quicksilver S en Willemarie GS. Quicksilver S werd gereden door Bonne de Jong, die hem toen ook nog trainde. In de tweede heat gaven Seigneur Bascom en Willemarie GS van start af het tempo aan. In de slotfase kreeg dit tweetal een felle aanval te verduren van maar liefst drie concurrenten. Seigneur Bascom bleef echter overeind en daarachter eindigden Peterhof, Quicksilver S en Tommy Mars in deze volgorde naast elkaar. Twee verschillende heatwinnaars en dat betekende automatisch een beslissende derde heat. Daarin wist Peterhof met gering verschil te zegevieren over Seigneur Bascom, maar na optelling van de gerealiseerde totaaltijden werd Seigneur Bascom toch winnaar voor Quicksilver S, Peterhof en Willemarie GS. Het was overigens de eerste keer in de historie van deze koers, dat de winnaar niet door het winnen van twee heats, maar door optelling van de totaaltijden bekend werd.

Boven: GP van Nederland 1960 2e heat:
Seigneur Bascom zegeviert dan v.l.n.r. Gao B, Peterhof (2e),
Willemarie GS, Quicksilver S (3e), Sammy Mars (4e) en Tilda O.

1961: Quicksilver S
Na Bram Nottelman was het Quicksilver S, die een tijdlang zijn stempel op de Groningse Grote Prijs heeft gedrukt. De jaargenoot van de inmiddels verdwenen Quintus Harvester boekte in 1961 zijn eerste succes. De crack van de Groningse eigenaar Joh. Smit was toen inmiddels twaalf jaar oud. Een leeftijd waarop tegenwoordig de meeste paarden al met pensioen zijn. Zo niet Quicksilver S, die, onder de hoede van vader en zoon Wagenaar gekomen, aan een tweede jeugd was begonnen.
In de eerste heat in 1961 begon Quicksilver S in vierde positie achter Vrijdag, Vanadis en Sorento. Willemarie GS en de pas vierjarige YYV speelden geen rol. In de slotfase ging Quicksilver S naar de zege voor Vrijdag. In de tweede heat volgde Quicksilver S, die gereden werd door Jan Wagenaar jr, van start af als tweede achter Vanadis, terwijl Vrijdag matig begonnen was. Opnieuw besliste Quicksilver S op een met lichte baan de strijd in zijn voordeel en wees Vanadis terug.

Boven: Quicksilver S (J Wagenaar jr) in het voorwerk
voor Grote Prijs van Nederland 1965.

1962: Quicksilver S
In 1962 werd Quicksilver S door Jan Wagenaar sr. gereden en deze combinatie behoefde slechts met vijf concurrenten af te rekenen. Dat leverde in de praktijk dan ook geen problemen op. In beide heats verscheen Quicksilver S al snel op kop en gaf zijn tegenstanders geen schijn van kans. Beide keren werd Jan van Dooyeweerd met de schimmel Tabor tweede en Victor Emanuel met Bram Nottelman derde.

Boven: GP van Nederland 1962:
Quicksilver S (J. Wagenaar sr) was heer en meester in beide heats.
Tabor (links met J. van Dooyeweerd) werd beide malen tweede.

1963: Quicksilver S
In 1963 lag de grasbaan er dankzij het goede weer voortreffelijk bij en dat leverde gelijk elf deelnemers op. Quicksilver S trof deze keer in handen van Wagenaar jr. zijn eeuwige rivaal Jour de Java met Martin Vergay. Deze uit Frankrijk geïmporteerde hengst maakte het de inmiddels 14-jarige Quicksilver S vaak lastig. Jour de Java moest, net als alle imports in die jaren, echter twintig meter voorgeven aan de inlanders en dat maakte zijn taak in Groningen extra moeilijk. In de eerste heat vergaloppeerde Quicksilver S zich onderweg even en daardoor moest hij alle zeilen bijzetten om Jour de Java op de streep te kloppen. Vauban B werd derde voor Kan Pom B. Laatstgenoemde was eveneens een Fransman en was in training bij Nuttert Oosting.
In de tweede heat had Quicksilver S weer al zijn aandacht bij het werk en behaalde een oppermachtige overwinning. De enige die hem nog een beetje kon bijbenen was Vauban B. Die werd dan ook tweede, voor Jour de Java. In de totaalrangschikking nam de Fransman echter de tweede plaats in.

Boven: Quicksilver S (links) en Jour de Java in een duel
op de grasbaan van Groningen.

1964: Quicksilver S
In 1964 werd de Grote Prijs van Nederland voor het eerst op de nieuwe sintelbaan in het Stadspark verreden. Wie verwachtte, dat er, nu het gekrakeel over de vaak slecht berijdbare grasbaan achter de rug was, grote belangstelling van deelnemerszijde zou zijn, kwam bedrogen uit. Slechts zes paarden verschenen er aan de start, vermoedelijk omdat de schier onklopbare Quicksilver S andere gegadigden op de vlucht had gejaagd. Opnieuw besliste de inmiddels vijftien-jarige veteraan de strijd na twee heats in zijn voordeel. Spannend was het alleen in de eerste heat. YYV, een nieuwe Noordelijke crack van de familie Van der Veen uit Hardegarijp, maakte het Quicksilver S erg lastig. Zij moest echter genoegen nemen met de tweede plaats. Quicksilver S liep over de 1800 m. een km.-tijd van 1.19,2 en dat betekende een nieuw koersrecord en voor het eerst een tijd beneden de magische 1.20 grens. Tegenwoordig zouden we zo'n tijd schouderophalend aanhoren, maar in de zestiger jaren was dat nog wel degelijk een sensatie.
In de tweede heat mocht Yankee Maid een tijdje het tempo aangeven, maar halverwege nam Quicksilver S de leiding over en ging naar een gemakkelijke zege, voor YYV.

Boven: GP van Nederland 1964:
Quicksilver S met Jan Wagenaar jr zegeviert,
voor YYV en Yankee Maid (links).

1965: Quicksilver S
In 1965 won Quicksilver S voor de vijfde achtereenvolgende keer de Grote Prijs van Nederland. Een prestatie, die niemand hem tot nu toe heeft kunnen verbeteren. Voor het eerst in zijn carrière had Quicksilver S drie heats nodig om de strijd in zijn voordeel te beslissen. Tevens boekte hij deze middag zijn 130-ste overwinning en evenaarde daarmede de Italiaanse wereldrecordhouder Tornese. In de eerste heat versloeg Quicksilver S na een mooi gevecht YYV. In de tweede heat liep de sulky van 'good old' Quicksilver S bij een aanrijding een lekke band op. Hij maakte tevens een foutje. YYV buitte dit buitenkansje goed uit en won voor Quicksilver S, die nog moeite had om Zombro Pluto achter zich te houden. In de beslissende derde heat nam Quicksilver S van start af de leiding. YYV vocht voor wat zij waard was en kwam onderweg naast de leider. Die gaf echter geen krimp en ging eenzaam en alleen over de finish. De moegestreden YYV moest de tweede plaats zelfs nog aan Zombro Pluto afstaan.

Zowel YYV als Quicksilver S namen in deze koers afscheid van de Grote Prijs van Nederland. YYV was acht jaar en moest aan het einde van 1965 de fokkerij in. Zij bracht o.a. Immer Wieder. Quicksilver S verscheen in 1966 weliswaar nog wel in de baan, maar ten tijde van de Grote Prijs van Nederland bereidde hij zich voor op zijn afscheid en liet de Grote Prijs links liggen. Zijn laatste optreden op de Groninger sintels viel derhalve in de Mijl van Groningen van dat jaar. Daarin kon hij het al niet meer bolwerken tegen de aanstormende jeugd. In de finale kwam hij niet verder dan een vijfde plaats achter o.a. Carlos Pluto en Ylbode B. Na zijn afscheid op Mereveld kwam Quicksilver S naar het dekstation van de heer Smit in Zuidhorn. De merriehouders hadden weinig interesse in de vaderlandse crack, zodat hij zich als vaderpaard nauwelijks wist te onderscheiden. Boy van Quick, Jaspis du Bois en Kwik Hanover waren naar mijn smaak zijn beste nakomelingen.

Boven: GP van Nederland 1965 1e heat:
Quicksilver S gaat naar een zekere zege voor YYV, Zombro Pluto,
Z the Saint (met kap en blinker) en Pigh Life II.

Boven: Even verderop in GP van Nederland 1965 3e heat:
Quicksilver S en Jan Wagenaar jr winnen de beslissende heat,
voor Zombro Pluto en YYV.

Boven: GP van Nederland 1965:
Quicksilver S en Jan Wagenaar jr. bij de huldiging.
Links staat Richard Bosma, de zaakwaarnemer van
eigenaar Joh. Smit.

1966: Ylbode B
Na het afscheid van YYV en Quicksilver S leek Carlos Pluto de aangewezen opvolger. De crack van 'us' Abe Siderius had in 1966 de Gouden Zweep op Mereveld en de Mijl van Groningen al gewonnen. Van de acht deelnemers aan de Grote Prijs van Nederland vertrok hij dan ook als favoriet. In de eerste heat maakte Carlos Pluto die prognose volledig waar. Nadat Ammettiena van IJmuiden aan kop uitgeraasd was, ging Carlos Pluto naar een ruime zege in 1.19,4, voor Zombro Pluto en Ylbode B, die onderweg een foutje had gemaakt. Ook in de tweede heat paste Abe Siderius dezelfde tactiek toe. Iedereen zag in Carlos Pluto reeds de definitieve winnaar, totdat hij in de eindstrijd in de problemen kwam en Zombro Pluto met Bonne de Jong en Ylbode B met Klaas Woudstra moest laten voorgaan. In de derde heat bleek de taak voor de pas vijfjarige Carlos Pluto te zwaar. Hij eindigde als vijfde. Klaas Woudstra stuurde Ylbode B naar een ruime overwinning, voor Zombro Pluto. Onder doodse stilte werden daarna de totaaltijden van de drie heatwinnaars opgeteld. Zombro Pluto was als derde geëindigd en Carlos Pluto en Ylbode B hadden beide dezelfde totaaltijd gerealiseerd. Door het winnen van de laatste heat werd Ylbode B reglementair tot winnaar uitgeroepen. De vosruin van de Groninger eigenaar J. R. van Wolde en zijn in het Stadspark gevestigde trainer/pikeur Klaas Woudstra werden luid toegejuicht tijdens de ereronde.

In het najaar van 1966 werd Ylbode B verkocht naar Engeland. In 1978, Ylbode B was toen inmiddels 21 jaar oud, zag ik hem daar onder de naam Young Stephen deelnemen aan de Musselburgh Trotting Derby. Hij wist het in zijn serie zowaar nog tot een derde plaats te brengen, voor zijn landgenoten Feny Hollandia en John Areta. Klaas Woudstra betreurt nog altijd het vroegtijdig vertrek van Ylbode B naar Engeland. „'t Was een geldkwestie. De Engelsen boden een voor die tijd formidabel bedrag voor Ylbode B. Later kochten ze meestal voor weinig geld, uitgelopen Nederlandse paarden. Ylbode B was een uitzonderlijk paard, hij ging over alle afstanden. Die Grote Prijs van Nederland won hij op zijn kracht. Door tot op de finish van de derde heat door te sturen, kon ik die achterstand op Carlos Pluto goedmaken. Ik kocht Ylbode B op jonge leeftijd van Jan van Dooyeweerd, die weinig met 'm worden kon. Ik kreeg de vosruin echter voor mekaar, al was het bepaald geen gemakkelijke. Hij groeide uit tot een all-rounder en ik ben ervan overtuigd, dat hij heden ten dage ook met de top zou kunnen meekomen".

Boven: De ereronde van Ylbode B en Klaas Woudstra na het
winnen van de Grote Prijs van Nederland in 1966.

1967: Anton
In 1967 had zich een nieuwe ster aan het firmament van de vaderlandse drafsport gemeld. Dat was Anton met Joop Ham, die dat jaar door een gigantische eindsprint Kampioen van Nederland was geworden. De Grote Prijs van Nederland werd datzelfde jaar echter een oprapertje voor Anton. De trouwe ruin trof slechts zes tegenstanders, van wie Quel Rêve twintig meter moest voorgeven. In de eerste heat liet Anton vanuit de laatste bocht Z The Saint en Quel Rêve achter zich en ook in de tweede heat zagen we een zelfde koersverloop en aankomst. Anton had bij deze gelegenheid genoeg aan km.-tijden van 1.22,1 en 1.22 rond. Daar win je tegenwoordig over 1800 m. nauwelijks een beginnerskoers meer mee!

1968: Anton
In 1968 namen maar vijf tegenstanders de handschoen tegen Anton op, maar in het veld school wel enige kwaliteit. De koers werd dat jaar voor het eerst met autostart uitgeschreven. Dat kon omdat de verouderde bepaling, dat imports twintig meter moesten voorgeven aan inlanders, tot het verleden behoorde. In de eerste heat had Carlos Pluto lang de leiding, maar in de eindstrijd kreeg hij een aanval te verduren van Cherie Spencer en Anton. In de hitte van dit gevecht raakte Cherie Spencer van de benen. Anton won nu voor Carlos Pluto en Champion Harvester.
In de tweede heat nam Cherie Spencer van start af de leiding en kwam direct onder druk te staan van Coryphee RH. Het tempo lag erg hoog, maar dat was voor Anton en Joop Ham geen bezwaar om in de slotfase de zege naar zich toe te trekken. Cherie Spencer behield ternauwernood de tweede plaats tegen Xuthus T. Anton bracht een winnende km.-tijd van 1.18,6 op de klokken en vestigde daarmee een nieuw koersrecord.

Boven: GP van Nederland 1968 1e heat: Anton gaat winnen.
Met nog 1 ronde te gaan zien we v.l.n.r. Champion Harvester (3e),
Xuthus T (4e), Anton (1e), Coryphee RH 5e,
Cherie Spencer (6e) en Carlos Pluto (2e).

Boven: Anton wint hier ook de 2e heat van de GP van Nederland
in 1968 voor Cherie Spencer (reling) en Xuthus T (rechts).
Carlos Pluto (links) wordt 4e.

1969: Cherie Spencer
Een jaar later, in haar afscheidsjaar, kon Cherie Spencer zich laten bijschrijven op de erelijst van de Grote Prijs van Nederland. Zij werd gereden door haar eigenaar en trainer Sjeng Hendrikx. In de eerste heat maakte Cherie Spencer het nog even spannend door een foutje aan de start te maken. Binnen een ronde had zij echter de leiding in handen en ging naar de zege, voor Quel Rêve en Märzfuchs. Ook in de tweede heat was Cherie Spencer de sterkste van de elf deelnemers. Van start tot finish gaf zij de toon aan en gaf Royal G en Clara Williams met gemak het nakijken.

Cherie Spencer was een voortreffelijke merrie, die naast haar successen in Groningen tweemaal Kampioen Nederlandse Paarden werd en het internationaal sterk bezette Kampioenschap van Duindigt wist te winnen. Bovendien nam zij deel aan het Wereldkampioenschap 1969 op Roosevelt Raceway te New York. Cherie Spencer kon bij die ontmoeting het succes uit 1960, toen Hairos II met Willem Geersen wereldkampioen werd, niet prolongeren. Paarden als Une de Mai, Nevele Pride en Fresh Yankee waren te sterk voor haar.

Boven: De Grote Prijs van Nederland 1969: Cherie Spencer wint
de tweede heat met pikeur Sjeng Hendrikx. Tweede en derde
worden Royal G (Harry Pools) en Clara Williams (Piet Strooper).

1970: Loring Hanover
In het begin van de zeventiger jaren werd de dienst op drafsportgebied vooral uitgemaakt door Henri Buitenzorg en Eland. Laatstgenoemde was onvoldoende sprinter om zich aan de 1800 m. lange Grote Prijs van Nederland te wagen en Henri Buitenzorg toonde vooralsnog weinig interesse om zich door de rechtsombochten van Groningen te wringen. Dat bood de Amerikaanse import van Stal Fortuna, Loring Hanover, tweemaal de gelegenheid om in Groningen te schitteren. Loring Hanover was in 1969 naar ons land gekomen en wist met name in 1970 en 1971 zijn partijtje mee te blazen op de koersbanen. Hij was in training bij Abe Siderius. In de Grote Prijs van 1970 stuurde Siderius zelf Carlos Pluto en liet de pas vier-jarige Loring Hanover door Bertus Leeuwenkamp rijden. Die bracht deze gastrit tot een goed einde. Van start af namen de stalgenoten Carlos Pluto en Loring Hanover het initiatief. Onderweg kwam Harras Hanover P even de rust aan kop verstoren, maar hij kon met doorzetten. In de eindstrijd ging Loring Hanover naar de overwinning, voor Christiaan de Wet.
In de tweede heat vormden Darling Hollandia, Christiaan de Wet en Loring Hanover direkt de kopgroep. Bertus Leeuwenkamp wachtte de zaken rustig af en sloeg in de eindstrijd zijn slag. Loring Hanover dus opnieuw winnaar, terwijl Darling Hollandia en Carlos Pluto de overige plaatsen innamen.

Boven: Tweede heat van de Grote Prijs van Nederland 1970:
Loring Hanover (rechts met Bertus Leeuwenkamp) wint, voor
Darling Hollandia (links met Siem Hartman) en
Carlos Pluto (achter Loring zichtbaar, met Appie Siderius)

1971: Loring Hanover
Een jaar later kwamen er acht kandidaten aan de start. Carios Pluto was inmiddels duidelijk op zijn retour en was er niet bij, zodat Abe Siderius zelf Loring Hanover reed. Zijn grootste concurrent was Florissant, die gereden werd door Bertus Leeuwenkamp. De eerste heat werd gewonnen door Florissant, die in de slotfase Loring Hanover terugwees. Dave Fez maakte fouten en kon geen rol spelen. In de tweede heat ging Loring Hanover van start tot finish voorop. Florissant zocht ruimte aan de binnenzijde, maar vond die niet en verloor mede daardoor de Grote Prijs. De reglementen waren namelijk weer gewijzigd, want het maximum van drie heats was inmiddels ingeperkt tot twee heats, waarbij de winnaar door tijdoptelling werd aangewezen. In 1971 werd Loring Hanover op grond van deze regel tot winnaar uitgeroepen en zo lukte het Abe Siderius dan eindelijk om eigenhandig de Grote Prijs van Nederland te winnen. Het publiek juichte de Fries met zijn markante rijstijl uitbundig toe tijdens de ereronde.

1972: Happy First
In 1972 kon het publiek in Groningen weer een idool uit eigen omgeving toejuichen. Daarvoor zorgde Happy First met Klaas Woudstra. Reeds op jonge leeftijd was Happy First, een dochter van Gouden Zweep-winnares Willemarie GS, een crack. Zij begon haar carrière bij vader en zoon Neef, die o.a. de Joffer-prijs met haar wonnen. Daarna boekte Joop van Leeuwen successen met de merrie van Rieka Woldijk. Van Leeuwen had echter ook Harras Hanover P op stal, die in dezelfde klasse als Happy First koerste. Dat leidde op een gegeven moment tot problemen en daarna kwam Happy First in de loop van 1971 bij Klaas Woudstra in training, die haar verder naar de top bracht. Nadat zij in 1972 de Mijl van Groningen al had gewonnen vertrok Happy First als een van de favorieten in de Grote Prijs van Nederland. In de eerste heat stuurde Abe Siderius Goudplevier S in hoog tempo naar de leiding, voor Happy First en Famke van Hiddum. In de laatste bocht nam Goudplevier S nog iets meer voorsproing op Happy First, maar die gaf zich met zomaar gewonnen. Het werd een spannende eindstrijd, waarbij Happy First na ontwikkeling van de foto tot winnares werd uitgeroepen. Beide paarden lieten een voortreffelijke 1.18,4 voor zich afdrukken, een verbetering van het koersrecord met 0,2 sec.
In de tweede heat liet Happy First er geen twijfel over bestaan wie de beste was. Van start tot finish ging zij aan de leiding, om met overmacht in 1. 18,6 te winnen voor Famke van Hiddum.

„Happy First was een goudeerlijk paard met ontzettend veel speed. Op de korte afstanden was zij op haar best. Op jonge leeftijd heeft Klaas Neef goed op haar gepast en daardoor kon zij op latere leeftijd doorstoten naar de top", zo herinnert Klaas Woudstra zich Happy First. „Ze had echter een probleem en dat waren haar voeten, waar ze vaak last van had. Soms moest je haar het land induwen. Met ander beslag en regelmatige behandeling met koeienmest heb ik dat probleem kunnen verhelpen. Bovendien kwam ze altijd pas vlak voor een koers op ijzers te staan. Aan het einde van haar zevende jaar ging ze bij me weg en daarna heeft ze ook niets meer gewonnen". In de fokkerij werd Happy First een productieve merrie. Ricky First en Yankee First lijken voorlopig haar beste kinderen.

Boven: Happy First (K. Woudstra) wint hier de Grote Prijs van
Nederland 1972 voor Famke van Hiddum, de Fransman Unimel B
(aan de buitenkant boven de rug van Happy First), Champion Harvester
(aan de reling) en Fontanes (in het midden met de dikke witte
borstriem).

Boven: Happy First en Klaas Woudstra bij de ereronde na hun zege
in de Grote Prijs van Nederland 1972. Dochter Martha Woudstra
houdt de merrie bij het hoofd vast.

1973: Foxtrot
In 1973 kwamen er tien kandidaten opdraven voor de Grote Prijs. Happy First was ook weer van de partij, maar zij ondervond in de eerste heat hinder van Florissant en kon daardoor geen rol spelen. Florissant had namelijk nogal wat moeite met de bochten en viel daar gemakkelijk naar binnen. Foxtrot daarentegen was een draver, die zich op de Groningse baan als een vis in het water voelde. Hij presteerde nergens zo goed als juist in het Stadspark. Foxtrot werd getraind door zijn eigenaar J. van Winden en meestal gereden door 'coming man' Arnold Mollema. Die had zich in die tijd net als beginnend trainer gevestigd en wist zich door succesvolle gastritten met Foxtrot al snel in de kijker te rijden. In de eerste heat trok dit duo op karakteristieke wijze de winst naar zich toe. Zowel Foxtrot als Arnold Mollema hielden ervan om pas op het laatst toe te slaan.
In de tweede heat namen Happy First en Klaas Woudstra wraak voor hun pech in de eerste heat, en gingen naar de zege. Foxtrot en Dave Fez volgden Happy First op de voet en na optelling van de tijden werd Foxtrot royaal winnaar voor Dave Fez en Unimel B. Happy First werd 4e.

Boven: Foxtrot (rechts) klopt Dave Fez (links) in de 1e heat van
de Grote Prijs van Nederland 1973.
Goudplevier S wordt 3e, voor (de links onzichtbare) Unimel B
en Gallant Way.

Boven: Happy First klopt in een spannende finish Foxtrot en Dave Fez
in de 2e heat van de Grote Prijs van Nederland 1973.

1974: Foxtrot

Ook een jaar later wisten Foxtrot en Arnold Mollema de zege naar zich toe te trekken. Daarbij zorgden zij voor een noviteit, want zij wisten geen van beide heats te winnen en dat is tot op heden niet meer voorgekomen in de historie van de Grote Prijs van Nederland. In de eerste heat nam Dave Fez direct de leiding en kreeg Abner M, Allegro en Ireland bij zich. In de eindstrijd stuurde Harry Pools de import Allegro naar zijn eerste zege op Nederlands grondgebied. Abner M, waarmee Joop van Leeuwen toen triomfen vierde, werd tweede voor Dave Fez en Foxtrot, die een groot gedeelte van de koers met een lekke band moest afleggen.
De tweede heat werd ontsierd door een incident, waarbij wederom Florissant betrokken was. Henriette Signal nam de leiding, maar kreeg gezelschap van Florissant, die in de bocht te vroeg naar binnenviel, waardoor Henriette Signal van de benen raakte. Piet Strooper kon de merrie amper houden en even later kwam zij ten val en overleed ter plekke. De koers ging verder met Florissant, Allegro, Ireland en Dave Fez in de kopgroep. Op het laatste rechte stuk werden de kaarten pas geschud. Hit Parade, die in de eerste heat opgesloten zat, kreeg nu wel de ruimte en Jaap Verhoeve stuurde hem naar een verrassende zege. De pas laat vrijgekomen Foxtrot sprintte uit alle macht naar een tweede plaats voor de moegestreden Allegro. Na optelling van de tijden bleek Foxtrot winnaar te zijn voor Hit Parade en Allegro.

Boven: GP van Nederland 1974 1e heat:
De Duitse hengst Allegro (1e met Harry Pools) ligt achter leider
Dave Fez (nr.7, 3e met Leo Schoonhoven) en naast hem
loopt Abner M (nr.6, 2e met Joop van Leeuwen).

1975: Jojo Buitenzorg
Vanaf 1975 werd er ook in Groningen linksom gedraafd. Er kwamen negen paarden aan de start in deze editie van de Grote Prijs, waaronder Jojo Buitenzorg met Jan van Dooyeweerd. Een combinatie die zich op de Groninger sintels goed thuisvoelde. In de eerste heat liet Jojo Buitenzorg het kopwerk over aan St. Lucy en Hit Parade, maar na een ronde kwam de crack van Stal Rotterdam even orde op zaken stellen. Zonder veel omhaal ging Jojo Buitenzorg naar de zege, voor Jello en Kid Eemshorn.
Laatstgenoemde probeerde in de tweede heat Jojo Buitenzorg op te vangen, maar moest die poging later bezuren. Jojo Buitenzorg besliste ook nu, na een rustig begin, de koers in zijn voordeel en hield St. Lucy, H Bond en Ideal Prise achter zich. Genoemde paarden namen in deze volgorde ook in de totaaluitslag de hoogste plaatsen in.

„Geen problemen gehad. Beide keren kon ik Jojo Buitenzorg rustig op de benen laten komen, want zo vreselijk hard hoefde het niet te gaan" zo meldde Jan van Dooyeweerd na afloop van zijn eerste Grote Prijs van Nederland-zege.

Boven: Jojo Buitenzorg en Jan van Dooyeweerd
na hun zege in de Grote Prijs van Nederland 1975.

Boven: Jojo Buitenzorg en Jan van Dooyeweerd gehuldigd
voor hun glansrijke zege in de Grote Prijs van Nederland 1975.

Boven: Jojo Buitenzorg en Jan van Dooyeweerd bezig aan de ereronde
na hun overwinning in de de Grote Prijs van Nederland 1975.
Zoon Bert is de bijrijder op de sulky.

1976: Speedy Volita
Inmiddels was de Nederlandse drafsport verrijkt met een nieuw fenomeen, Speedy Volita. In 1975 was zij als drie-jarige door Jan de Leeuw voor rekening van eigenaar P. Meyn vanuit Amerika naar Nederland gehaald. Vanaf het begin waren twee dingen karakteristiek voor Speedy Volita. In de eerste plaats haar enorme speed en in de tweede plaats haar problemen aan de start. Op 12 september 1976 kon het Groningse publiek dit wonder op vier hoeven voor het eerst aanschouwen in de Grote Prijs van Nederland. Speedy Volita was toen inmiddels in training gekomen bij Gerard Gommans. Gommans slaagde er in de eerste heat niet in om het startprobleem te omzeilen en door een galoppade verloor Speedy Volita zeker een meter of vijftig. De andere kanshebbers Maestro Cavaljos, Jojo Buitenzorg en Lido Buitenzorg probeerden dit buitenkansje zo goed mogelijk uit te buiten en gingen er in hoog tempo vandoor. Met nog een ronde te gaan had Jojo Buitenzorg de leiding overgenomen en had Speedy Volita weer aansluiting gevonden bij de staart van het peloton. Ondanks het hoge tempo, de heat ging in 1.18,4, gooide Speedy Volita er met de laatste bocht in zicht nog een imponerende rush uit, die haar bij de koppaarden bracht. Doordat zij ook nog eens een dure laatste bocht kreeg, zat er niet meer dan een derde plaats in. De door Giel van der Togt zuinig gereden Maestro Cavaljos greep op de laatste meters verrassend de volle winst voor Jojo Buitenzorg.
In de tweede heat vertrok Speedy Volita aan de buitenkant in het eerste gelid achter de auto. Gerard Gommans slaagde erin de merrie precies in het startschot te laten vallen en vanaf dat moment degradeerde Speedy Volita haar tegenstanders tot figuranten. Helemaal alleen stevende de vier-jarige merrie op een grootse zege af en verbeterde het baan- en koersrecord tot de sublieme tijd van 1.16,6 over 1800 m. Op eerbiedige afstand werd Jojo Buitenzorg tweede voor Kid D, die weer een straat achter Jojo Buitenzorg binnenkwam. In de totaaluitslag werd Speedy Volita met glans winnares, voor Jojo Buitenzorg en Lenie Bloemlust, die in beide heats goed voorin eindigde en profiteerde van het felt, dat Maestro Cavaljos er in de tweede heat door een start in het tweede gelid niet aan te pas kwam.

Boven: GP van Nederland 1976 1e heat:
Maestro Cavaljos (nr.8, links met Giel vd Togt) zal gaan winnen,
voor Jojo Buitenzorg (nr.9). Lido Buitenzorg (nr.2) wordt 5e.
De 4-jarige Speedy Volita had 50 meter verloren bij de start,
maar werd toch nog 3e. In de 2e heat maakte ze geen fout en
toen won met een straatlengte. Jojo werd opnieuw 2e
en dus ook 2e in de einduitslag.

Boven: GP van Nederland 1976:
Speedy Volita en Gerard Gommans zullen de overwinning pakken.
Haar startnummer was tevens haar leeftijd.

1977: Manza Buitenzorg
Ook in 1977 leek Speedy Volita de Grote Prijs van Nederland voor het oprapen te hebben. Haar ster was inmiddels nog verder gerezen, doordat zij in de herfst van 1976 in een sublieme 1.14,7 de Prijs der Giganten in Hilversum had gewonnen. In de eerste heat in Groningen maakte zij haar gebruikelijke fout en moest toezien hoe de inmiddels onder de hoede van Jan Wagenaar gekomen Manza Buitenzorg naar de zege ging, voor Lely Rodney en Allegro. Speedy Volita eindigde als zesde en zou in de tweede heat 2,5 sec. op Manza Buitenzorg moeten goedmaken. Dat leek niet onmogelijk gezien het felt, dat zij in de tweede heat al na een paar honderd meter de leiding had en het tempo hoog opschroefde. Jan Wagenaar deed het enige wat hij moest doen, proberen zo dicht mogelijk in de buurt van de wondermerrie te blijven. Dat lukte meer dan voortreffelijk, want in de laatste bocht lag Manza Buitenzorg nog altijd vlak achter Speedy Volita. In de laatste rechte lijn viel de sensatie van de koers, toen Speedy Volita het helemaal liet afweten en terugzakte naar een beschamende vijfde plaats. „Ze is niet in orde vandaag. Gewoon veel te lauw. Verder weet ik het ook niet", bracht een teleurgestelde Gerard Gommans na afloop uit. Jan Wagenaar stuurde ondertussen Manza Buitenzorg naar een schitterende overwinning in 1. 17,1 voor Lely Rodney, die in handen van Luut Dooper deze middag een openbaring was. Opnieuw werd Allegro derde.
„Jarenlang heb ik Manza Buitenzorg bewonderd en we zijn dan ook erg blij zo'n crack op stal te hebben gekregen. De hengst is de laatste koersen al een stuk rustiger geworden en verspeelt nu in het begin niet zoveel energie meer", zo deelde Jan Wagenaar na deze triomf mede. Na het tijdperk Quicksilver S had de man uit Otterlo eindelijk weer een Grote Prijs van Nederland-winnaar.

Boven: Manza Buitenzorg wint de eerste heat van de Grote Prijs
van Nederland 1977, voor Lely Rodney (L. Dooper).

1978: Speedy Volita
In 1978 kwamen Manza Buitenzorg en Speedy Volita elkaar weer tegen op de Groningse sintels. Van de verwachte tweestrijd kwam echter niets terecht, want nu had Manza Buitenzorg een 'off-day'. Interessant leek voorts de deelname van de Amerikaan Santiam, een stalgenoot van Speedy Volita. In de eerste heat verspeelde Speedy Volita direct weer veel terrein, maar ook Manza Buitenzorg was erg matig vertrokken. Hij moest in het tweede gelid precies achter Speedy Volita beginnen. Hercyna, Maestro Cavaljos, Jaspis du Bois en Fiyoo mochten aan kop een tijdje de lakens uitdelen, maar in de eindstrijd was Speedy Volita oppermachtig en won, voor Fiyoo en Manza Buitenzorg. Santiam speelde door fouten geen rol. Zijn enige wapenfeit was, dat hij Speedy Volita een extra dure bocht bezorgde. In de tweede heat was Santiam er dan ook niet meer bij en dat kwam voor Stal Meyn niet slecht uit, want Speedy Volita kreeg daardoor startnummer zeven aan de buitenkant. Binnen de kortste keren had zij dan ook de leiding en ging naar een eenzame overwinning. Jaspis du Bois, die in de nadagen van zijn carrière door Cees Imming weer in vorm was gebracht, werd nu tweede voor Fiyoo. In de eindrangschikking eindigde laatstgenoemde als tweede achter Speedy Volita, maar voor Jaspis du Bois. Manza Buitenzorg ging in de tweede heat na zijn krachtsinspanning in de eerste helemaal ten onder en eindigde buiten de prijzen.

Boven: GP van Nederland 1978 2e heat:
Speedy Volita (G. Gommans) is ver weggelopen en wint,
dan v.l.n.r. Lido Buitenzorg (4e), Fiyoo (3e) en Jaspis du Bois (2e).

Boven: Speedy Volita en een gelauwerde Gerard Gommans
bezig aan de ereronde na hun overwinning in
de Grote Prijs van Nederland 1978.
De vele fans lopen mee.

1979: Speedy Volita
In 1979 was Manza Buitenzorg er met meer bij en vormde een nieuwe Amerikaanse import Speedy Volita's grootste concurrent. Dat was Meadow Frank van Stal Marshall, die bij Giel van der Togt in training stond. Veel had Meadow Prank echter niet in de melk te brokkelen, want Speedy Volita was deze middag superieur. Voor het eerst vertrok zij ook in de eerste heat foutloos en besliste in de eindstrijd de koers in haar voordeel met Meadow Frank op eerbiedige afstand als tweede. In de tweede heat ging Speedy Volita nagenoeg van start tot finish aan de leiding en 'wandelde' in een prachtige 1.16,7 naar de overwinning. Meadow Frank moest opnieuw genoegen nemen met de tweede plaats. In totaal werd Evento derde, voor Oermana G. Laatstgenoemde was de enige inlander, die zich te midden van het buitenlandse geweld staande kon houden.

Boven: GP van Nederland 1979 1e heat:
Speedy Volita (links) rolt straks het hele veld op.
Aan de leiding Speedy Pay Day daarachter Oermana G (3e),
in het 2e spoor Keystone Master en daarachter Meadow Frank (2e).

Boven: Speedy Volita (G. Gommans) zegeviert in de 1e heat van
de Grote Prijs van Nederland 1979, voor Meadow Frank.

1980: Speedy Volita
In 1980 mocht Speedy Volita, als acht-jarige, voor het laatst deelnemen aan de Grote Prijs van Nederland. Er was deze middag iets opmerkelijks aan haar verschijning in het Stadspark. Op de sulky zat namelijk niet haar vaste rijder Gerard Gommans, maar Stef van Dooyeweerd. Wat was er gebeurd? In de loop van 1980 hadden Totem Volita (Sweepstakes en Derby) en Speedy Volita (Grote Prijs der Lage Landen) eigenaar Meyn een paar heel vervelende middagen bezorgd. En de zo aan winnen gewend geraakte eigenaar had daarna Gommans als prive-trainer de laan uitgestuurd en Stef van Dooyeweerd als trainer voor zijn dure cavalerie aangetrokken. Stef van Dooyeweerd slaagde er deze middag in om Speedy Volita voor de vierde keer naar een zege in de Grote Prijs van Nederland te voeren. Het ging allemaal wat minder briljant dan de voorgaande keren, maar niet vergeten mag worden dat de Amerikaanse merrie inmiddels een zware koerscarrière achter de rug had. In de eerste heat verwees Speedy Volita Meadow Frank en Leo D naar de plaatsen en in de tweede heat hield zij 0,1 sec. voordeel op Leo D, die verrassend Meadow Frank voorbleef.
Zo nam Speedy Volita deze middag zegevierend afscheid van Groningen. Een wondermerrie, die jarenlang op onnavolgbare wijze haar stempel op het vaderlandse koersgebeuren wist te drukken en op de Grote Prijs der Lage Landen na, alles wist te winnen in ons land dat maar mogelijk was. Ook buiten onze grenzen wist zij zich meerdere keren succesvol te meten met de Europese top. Sinds haar komst naar ons land verdiende Speedy Volita meer dan een miljoen gulden! Speedy Volita is nog altijd houdster van het baanrecord van Groningen. Zij vestigde dat record op 3 juni 1979 tijdens de heat-draverij om de Mijl van Groningen. In de eerste heat verbeterde Speedy Volita, gereden door Gerard Gommans, het baanrecord tot 1.16,4 en in de tweede heat verbeterde zij die tijd nog eens tot 1.16,2 over 1700 m.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland:

Boven: Speedy Volita (in het midden met Stef van Dooyeweerd) behaalt
de zege in de 2e heat van de Grote Prijs van Nederland 1980,
voor Leo D (links), Meadow Frank (rechts) en de rest.

Boven: Speedy Volita en Stef van Dooyeweerd bij de ereronde
na hun zege in de Grote Prijs van Nederland 1980.

1981: Meadow Frank
Verlost van zijn 'eeuwige rivaal' Speedy Volita greep Meadow Frank in 1981 zijn kans. Hij moest daarvoor overigens wel twaalf concurrenten achter zich houden. In de eerste heat volgde Giel van der Togt met zijn Amerikaan de van start af leidende Pourquoi om in de slotfase de rollen duidelijk om te draaien. Speedy Pay Day finishte als derde voor Ofraja Majo.
In de tweede heat zagen we een nagenoeg identiek koersverloop. In de slotfase kreeg Meadow Frank tijdig de benodigde ruimte en met een bekeken eindsprint besliste hij de strijd in zijn voordeel. De aan haar laatste koersmaanden bezig zijnde Ofraja Majo werd nu tweede, voor Patricia Laren en de vermoeid geraakte Pourquoi, die in totaal echter wel tweede werd.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: Verlost van Speedy Volita wint Meadow Frank (M. v.d. Togt)
hier de 2e heat van de Grote Prijs van Nederland 1981 voor Ofraja Majo
(gereden door de onzichtbare Gerrit de Jong).

Boven: GP van Nederland 1981:
Meadow Frank (usa) en Giel v.d. Togt verzorgen de ereronde.

1982: Monty Buitenzorg
In 1982 was de koerscarrière van Meadow Frank inmiddels teneinde gekomen en was het Monty Buitenzorg, die in Groningen wist te schitteren. De inmiddels elf-jarige oud-Derby-winnaar was in die tijd aan een formidabele comeback bezig. In de eerste heat moest Monty Buitenzorg genoegen nemen met een tweede plaats achter de pas vijf-jarige Tanja Woldberg, die in handen van Tjitse Smeding won.
In de tweede heat trok Sjeng Hendrikx met Monty Buitenzorg in de slotfase alle registers open en wist zodoende met 0,3 sec. voordeel op Tanja Woldberg te zegevieren. Aangezien in de eerste heat het verschil maar 0,2 sec. was, werd Monty Buitenzorg in totaal winnaar voor Tanja Woldberg en de Franse import Ivens, waarmee Jopie Rutting zo succesvol koerste.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Monty Buitenzorg met Sjeng Hendrikx

1983: Chianti Pitt
De Grote Prijs van Nederland 1983 werd een armoedige vertoning, die zijn weerga in de historie van deze koers nog niet kent. Twee dagen na de Grote Prijs zou te Hilversum een 'match a deux' tussen Udo Quick en Uno Hazelaar plaatsvinden. Op voorhand werd Udo Quick derhalve niet in Groningen aangegeven, maar door enige onzekerheid over het doorgaan van de tweestrijd in Hilversum werd Uno Hazelaar wel voor de Grote Prijs in het Stadspark ingeschreven. Op de dag van de koers liet hij echter verstek gaan en zodoende bleven er slechts zes paarden over. Van dat zestal werd Sam Hollyrood uitgeschakeld en de kersverse Kampioen van Nederland, Serge Buitenzorg, werd na de start van de eerste heat grof onderuit gereden, zodat ook hij de tweede heat kon vergeten. In de eerste heat zegevierde The Import Laren met Arnold Mollema voor Chianti Pitt. Van het overgebleven viertal in de tweede heat was Chianti Pitt vervolgens superieur. Onze in Duitsland werkende landgenoot Peter Koppejan stuurde de Deense import naar een imponerende zege in 1.17 rond over 1760 m. The Import Laren werd nu tweede voor Padisjah en zo luidde ook de totaaluitslag.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

1984: Uno Hazelaar
In 1984 verschenen de beide cracks, Uno Hazelaar en Udo Quick, wel aan de start van de Grote Prijs van Nederland. De belangstelling was dat jaar zo groot, dat de koers in twee series en een finale kon worden verreden. In de eerste serie was Udo Quick favoriet, maar na een onvoordelig parcours moest hij op het laatst Greatest Action met Aad Pools laten voorgaan. Deze Greatest Action was een uit Amerika geïmporteerde merrie, die vele jaren succesvol was in ons land en met name vaak in Wolvega schitterde. Na de eerste serie heerste er enige paniek rondom de box van Udo Quick. Na rijp beraad tussen rijder Arend de Wrede en eigenaar Winsser besloot laatstgenoemde met een sneltreinvaart naar de stal in Ureterp te rijden om Udo Quick's oude ijzers op te halen. De nederlaag in de serie werd geweten aan Udo's nieuwe schoeisel.
In de tweede serie kostte het Uno Hazelaar niet de geringste moeite om de zege te behalen, voor Uranis ter Lune. Op een natte baan verschenen vervolgens acht deelnemers aan de start voor de allesbeslissende finale. Greatest Action trof het niet bij de loting, want zij moest als enige in het tweede gelid vertrekken. Van de met zoveel spanning tegemoet geziene confrontatie tussen Uno Hazelaar en Udo Quick kwam weinig terecht, want ondanks andere ijzers sprong Udo Quick aan de start en bezorgde zodoende Uno Hazelaar een gemakkelijke middag. Wim Velis stuurde Uno Hazelaar, die in 1984 zeer succesvol was, van start af naar de leiding en ging vervolgens naar een onbedreigde overwinning. Udo Quick kwam na zijn startfout voortreffelijk terug en redde nog de tweede plaats voor Vriend en Greatest Action.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: GP van Nederland 1984 2e serie:
Uno Hazelaar (W. Velis) triomfeert voor Uranis ter Lune nr.5,
Sonja Morgan (nr.6) en Vriend (nr.1).

Boven: Uno Hazelaar (Wim Velis) wint de Finale van de Grote Prijs
van Nederland 1984 met grote voorsprong. Achter hem wordt
rivaal Udo Qick (3e van rechts met A. de Wrede) tweede.

Boven: GP van Nederland 1984:
Uno Hazelaar (gelauwerd) en Wim Velis bezig met de ereronde.

1985: Worthy Boy Laren
In 1985 was Uno Hazelaar met van de partij. Het ging dat jaar in voorgaande koersen niet naar wens met hem. Udo Quick was er wel. Hij was na een paar tegenvallende koersen inmiddels in training gekomen bij Hugo Langeweg. Op Duindigt was Langeweg datzelfde jaar al Kampioen Nederlandse Paarden geworden met Udo Quick. In de Groningse Grote Prijs ging het minder goed. Weliswaar flankeerde hij in de eerste heat lange tijd de leider Uranis ter Lune, maar toen het 'spel op de wagen ging' was zijn rol verrassend snel uitgespeeld. Worthy Boy Laren sprintte in handen van Andries van der Blonk naar een overtuigende zege, voor Vriend en Uranis ter Lune. Ook in de tweede heat kwam Udo Quick er niet aan te pas en uiteindelijk viel hij helemaal buiten de prijzen. Worthy Boy Laren had nu al snel het commando en liep naar de laatste bocht toe nog wat weg. Dat brak hem in de eindstrijd echter op, want toen moest hij verrassend Tydi Flower met Jan Offenberg laten voorgaan. De km.-tijden van 1.17,6 en 1.17,3 waren overigens goed te noemen. Na optellingvan de tijden hield de pas vijf-jarige Worthy Boy Laren genoeg over om totaalwinnaar te worden, voor Tydi Flower en Top Arden.
Worthy Boy Laren bevestigde deze middag, dat hij tot veel in staat is als hij zijn dag heeft. Dat laatste ontbreekt er bij hem nog wel eens aan, vooral omdat hij nogal gevoelig is voor allerlei kwaaltjes. We zijn benieuwd hoe de crack van Andries van der Blonk het in de Grote Prijs van Nederland op 28 september 1986 zal gaan doen.

(met dit jaar stopt het Jubileumboek de beschrijving van de GP)

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: Tydi Flower klopt Worthy Boy Laren in de tweede heat
van de Grote Prijs van Nederland 1985 te Groningen
in 1.17,3 over 1760 m. In de eerste heat was ze vijfde
geworden. Na optelling der tijden werd Worthy Boy Laren
eerste en Tydi Flower tweede.

1986: Vriend

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: Vriend (H. Schoonhoven) blijft Wanda Pluto voor in
de 2e heat van de Grote Prijs van Nederland 1986.

1987: Wanda Pluto
tekst

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: De Grote Prijs van Nederland 1987: Wanda Pluto wint
hier de 1e serie voor Veric Brach en Ymond Boekelte.

Boven: GP van Nederland 1987 Finale:
Wanda Pluto (Mw. M. Poort) zegeviert,
voor Zantana en Ymond Boekelte.

1988: Action Skoatter
Us Action wint serie en Finale.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: GP van Nederland 1988:
Action Skoatter en Appie Bosscha winnen hier in de 2e serie
en later ook in de finale.

1989: Yick Buitenzorg
Yick Buitenzorg klopt de 10-jarige Vriend.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: GP van Nederland 1989 2e serie:
Vriend (H. Schoonhoven) wint voor Abrogan Veha,
Yick Buitenzorg en Yoboko du Bois.

Boven: Yick Buitenzorg wint de Grote Prijs van Nederland 1989
voor Vriend, Zarolien H en Abrogan Veha.

Boven: GP van Nederland 1989, de Finale in kleur:
Yick Buitenzorg behaalt de zege voor Vriend, Zarolien H,
Abrogan Veha en Veloce Nora.

1990: Yellowa
Yellowa heer en meester.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: Yellowa (A. Blok) verslaat hier Action Skoatter (A. Bosscha)
in de 2e serie van de Grote Prijs van Nederland 1990.

1991: Digitalis
Digitalis wordt tweede in de eerste serie en wint de Finale.
Yellowa wint de tweede serie (voor de betere paarden, qua winsom)
en wordt tweede in de Finale, waarin hij bij de start
25 m moest voorgeven.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: GP van Nederland 1991:
Delight Nobo (rechts met Jan Bayle) schrijft de 1e serie op zijn naam.
Digitalis nr.10 wordt 2e voor Zelfbewust.

Boven: GP van Nederland 1991:
Yellowa (links met Ton Blok) zegeviert in de 2e serie,
voor Aty v.d. Lente en de rest op afstand.

Boven: GP van Nederland 1991
Digitalis nr.3 (R. Kromkamp) wint de finale voor Yellowa,
Aty v.d. Lente en Zelfbewust (rechts).

1992: Digitalis
De afstand ging naar 2.240 m. Er was één koers, geen series.
Digitalis op herhaling, Ciao Magnus tweede en Yellowa derde.

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

Boven: GP van Nederland 1992 Finale:
Digitalis (links met Roelof Kromkamp) behaalt de zege,
voor Ciao Magnus, dan v.l.n.r. Dutch Hanover, Zorro Hollyrood (4e),
Yellowa (3e) en Butcher's Lady.

1993: Elaine Hanover
tekst

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

1994: Keystone Bravo
tekst

De uitslag van de Grote Prijs van Nederland
staat hierbij:

1995: Allergy
De uitslag van de GP van Nederland werd helaas niet meer
in het NDR-jaarboek vermeld, maar natuurlijk wel in ons archief:

Groningen, 18-8-1995 :
1e Allergy - L. Verkest - H. Grift - 2265 - 1.16,4
2e George Scotch- Mw. H. de Jongh - Mej. M. Schlangen - 2240 - 1.17,6
3e BWT Spirit - Horse Care Holland - A. Mollema - 2240 - 1.17,7
4e Eibert Vryenesse - A. Uit De Bosch - G. Hulleman - 2265 - 1.16,9
5e Hayo Oldeson - Twentyfive Stable - C. Kamminga - 2240 - 1.18,0

Boven: GP van Nederland 1995:
Allergy en Hennie Grift worden gehuldigd
voor hun mooie triomf.

1996: Europa Ninetytwo
De uitslag van de GP van Nederland werd helaas niet meer
in het NDR-jaarboek vermeld, maar natuurlijk wel in ons archief:

Groningen, 17-8-1996 :
1e Europa Ninetytwo  D. van Wezenes      A. Post                 2260  1.16,4
2e Fernandelnora    Vrienden van Wolvega  R. Kromkamp      2240  1.17,1
3e Golddream S        Stal Match Point v.o.f     Mej. M. Huel     2240  1.17,5
4e Black Notson      H. Fransen                P. Strooper          2240  1.17,5
5e Shinealightonme      A. van Schie            H. Grift            2240  1.17,5

Boven: GP van Nederland 1996:
Europa Ninetytwo (links met Bert Post) achterhaalt
Fernandelnora (rechts) vlak voor de finish.

Boven: Europa Ninetytwo (hier met Bert Post) was een goed
koerspaard en schopte het tot dekhengst.

1997: In Go Buitenzorg
De uitslag van de GP van Nederland werd helaas niet meer
in het NDR-jaarboek vermeld, maar natuurlijk wel in ons archief:
Dit was de laatste aflevering in Groningen.

Groningen, 26-8-1997 :
1e In Go Buitenzorg     Lucswolle Stable     J. Pool     2240  1.18,3
2e Huggy Bear        A. Ravelli         J. de Leeuw jr.       2240  1.18,4
3e Evil Knevil     Stal de Gulden Krakeling   A. Mollema       2260  1.18,1
4e Novateur        Mw. K. Kopenberg-Mulder     H. Grift        2240  1.19,0
5e Gazeau Skoatter     E. Kruis                E. Kruis              2260  1.18,6

Boven: In Go Buitenzorg, hier met Mieke v.d. Meer na een zege
te Wolvega, is de laatste winnaar van de GP van Nederland.
Voorlopig................
(Bovenstaande foto's zijn gemaakt door Wim Huybers)

2021: Officer Stephen
Helaas is de Grote Prijs van Nederland na 1997 niet meer in Groningen verreden. Eigenlijk had dat met hulp van een sponsor als de naastgelegen Gasunie gerealiseerd moeten worden, maar dat is helaas niet gelukt. In het jaar waarin het doek in Groningen definitief viel, pakte Victoria Park de draad gretig op, met een koers over 2.100 meter, mooi gedoteerd met 6.000 Euro voor de winnaar. Er kwam een sterk veld op af met de Nederlanders Durk M Boko, Banker Transs R en Hindy Heikant, aangevuld met 3 Duitsers, een Fransman en een Zweed. De favoriet Ids Boko kreeg een dure koers en sprong in de laatste bocht weg.

Wolvega, 16-7-2021, afstand 2.100 meter met autostart:

Boven: Hier wordt de Duitse hengst Officer Stephen naar de baan
begeleid door zijn verzorgster Sanne Potter.
Ze werkt voor het Entrainement van Dion Tesselaar,
die achter haar loopt.

Boven: Officer Stephen heeft in de laatste rechte lijn nog de leiding
in de GP van Nederland 2021, maar wordt aangevallen door
Hindy Heikant (links). Daarachter lopen Norton Commander en
Cyriel d'Atom. Rechts strijdt Durk M Boko mee voor een plaatsgeld.

Boven: Officer Stephen (nr.3 met Dion Tesselaar) gaat naar de overwinning
in de GP van Nederland 2021, voor Hindy Heikant (links), Norton
Commander (bles) en Durk M Boko (rechts).

Boven: Officer Stephen en Dion Tesselaar worden gehuldigd na hun
overwinning in de GP van Nederland 2021, samen met verzorgster Sanne
Potter en de eigenaren van Carpe Diem Stables, met links dhr. Gerrits.

Boven: Officer Stephen en Dion
tijdens de ereronde.

(Foto's Geert Koops)

2022: Keytothehill
In 2022 is de Grote Prijs van Nederland in Wolvega verreden tijdens dezelfde meeting als de Sweepstakes. Er was ook een koers om de KHRV Groningen Bokaal. De GP van NL was een koers met 12 deelnemers, waarvan slechts 4 NL-gefokt.

Uitslag, 16-7-2022, afstand 2.100 meter met autostart:

Boven: Keytothehill (Jaap van Rijn) wint met ruime voorsprong
de Grote Prijs van Nederland 2022. Deze Duitse hengst is gefokt
door Hiltje Tjalsma.

Boven: Keytothehill wordt gehuldigd na zijn zege in
de Grote Prijs van Nederland 2022. De fanclubs van eigenaar
R. Hendriks en trainer Arnold Mollema staan erbij.
(Foto's Geert Koops)

Fotoverantwoording
De foto’s werden in de jaren 70 gemaakt door Cees Siersema en
in de jaren 80 door Jan de Vries, die ook voor de Leeuwarder Courant werkte
in de jaren 90 tot 2020 door Wim en Team Huybers
daarna door Geert Koops

Voor de pagina over drafbaan Groningen: Click hier