In memoriam:
Willem H. Geersen (1954 - 2013)

Boven: Willem Geersen jr. met Jadino, zijn beste paard.

Jaap de Waal over Wimpie Geersen
In een artikel over Fokkersvoorzitter Jaap de Waal en Geersen senior, vlak na diens dood, stond:
Jonge Wim moet het nu gaan waarmaken. Jaap de Waal, een tweede vader voor hem, gelooft rotsvast in Geersen junior, zoals hij ook op senior vertrouwde. „Weet je wat m'n toekomstdroom is? Dat ik het mag beleven, dat Wimpie het werk van z'n vader afmaakt. Hij kan het, hij lijkt zoveel op z'n vader, ik merk dat steeds meer. Een voordeel is nog voor hem, dat hij zich beter kan uiten. Maar net als zijn vader gunt hij nu al een ander het succes van wat hij zelf heeft klaar gestoomd. Lord Hollandia is een fokprodukt van het entrainement Geersen, Wimpie heeft de ruin zelf koers-klaar gemaakt en toen het zover was zei hij tegen zwager Harrie van Ooyen: rij jij 'm maar. Nou je hebt het gezien: favoriet Margus werd op de streep geklopt, het was de eerste overwinning van Van Ooyen in anderhalf jaar. Nog een tijdje, en ze gaan het in Valkeveen weer helemaal maken. Geloof me, de Geersens komen terug in een nieuwe generatie, in het spoor van de man, die op de baan een geweldenaar was, maar zeker ook een reus onder de fokkers", aldus Jaap de Waal.

In memoriam: Willem H. Geersen (1954 - 2013)
(tekst: Douwe Frerichs, met goedkeuring van de redactie overgenomen uit Draf&Rensport)

Met name op Renbaan Duindigt kwam afgelopen zondag het nieuws omtrent het plotsklaps overlijden van Willem Geersen als een mokerslag aan. De zoon en naamgenoot van de legendarische trainer werd afgelopen weekend in zijn woning in het Haagse Mariahoeve aangetroffen. Zijn hondje Jason waakte al enige tijd trouw naast het ontzielde lichaam. Het ging de laatste periode niet zo goed met Willem, die met klachten van depressieve aard worstelde. Om die reden woonde hij een poosje geleden enige tijd in bij zijn zus Nancy en haar man Harry van Ooyen in Putten. Ook in zijn geliefde drafsport ondernam Willem Geersen niet veel meer. Hij verdiende op Duindigt wat bij met het leveren van wortelen, maar had zijn stal opgegeven en trainde geen dravers meer. Eigenaar Bas van Duivenbode voorzag hem tot enige jaren terug van diverse paarden waaronder Exciting King. Als we op zoek moeten naar zijn beste draver, dan schiet de naam Jadino (v. Zilver Prince) te binnen. Met deze ruin boekte Geersen in de jaren 1997 - 2004 liefst 28 overwinningen, waaronder seriewinst in Nootdorp en een Supertrio op Duindigt. Op bovenstaande foto, die Wim Huybers in zijn archief opdook, wint Willem Geersen in zijn bekende geel-bruine rijderskleuren op Duindigt met zijn Jadino. Sportief blijft het verder allemaal ruim achter bij zijn fameuze vader, maar Willem heeft eerder nadeel dan voordeel gehad van het feit dat zijn vader een fenomeen was. In de jaren dat Willem het vak wilde leren, verkeerde Geersen senior al in de nadagen van zijn carrière. Van enig overdragen van vakmanschap en kennis is het er eigenlijk nooit gekomen, wat Willem jr. ook weleens frustreerde. Op Duindigt had Willem Geersen veel vrienden, ze konden op hem rekenen als het ging om verse wortelen en nog meer als het aankwam op zijn bijdrage aan de onderlinge sfeer en vriendschap. Willem hield van gezelligheid en lustte wel een biertje en waardeerde de dagelijkse rituelen op het stalterrein van Duindigt. Willem kwam je er altijd tegen. Hij hoorde tot de 'oorspronkelijke bewoners' van Duindigt. Van Willem Geersen wordt vrijdagmiddag (29-03-2013) in Crematorium Eikelenburg te Rijswijk afscheid genomen. We wensen zijn partner Ingrid, zijn beide zusters en verdere familie veel sterkte met het verwerken van dit tragische verlies.
(einde IM van Douwe Frerichs)

In memoriam: Willem H. Geersen (1954 - 2013)
(tekst: Ruud Stoop, met diens goedkeuring overgenomen van www. drafsport.nl)

Het is niet iedereen gegeven in de voetsporen van een legendarische vader te treden. Voor Willem Geersen Jr was het dragen van de naam van de man achter Hairos II eerder een last dan een lust. Toch kende ook hij in zijn loopbaan meer successen dan menigeen denkt.
Enkele paarden springen uiteraard meteen in het oog binnen zijn carrière. In het begin van zijn loopbaan was hij werkzaam op het entrainement van zijn vader te Oud-Valkeveen en kwam hij herhaaldelijk in actie met goede paarden, zoals Keino. Een jaar na het overlijden van zijn vader in 1974 won hij er zelfs een Supertriokoers mee.
Het was in een periode dat de faam van zijn vader nog niet eens zo’n zware last was. “Soms is het wel eens erg moeilijk een dergelijke naam te dragen. Je bent nog jong, en de mensen verwachten meteen dat je in de voetsporen van je vader kan treden”, liet hij ooit weten. Zeges behaalt hij in die eerste jaren verder met paarden als Joop Hollandia, Loena, José Hollandia, Jay Lee, Linda Hollandia, Lazuur, Hans Hollandia, Ido van Alkestis, Koncorde, Karin Hollandia en Faola Hollandia, met wie hij in 1972 zijn twintigste zege als leerling boekt.
Dat gebeurt in een periode waarin hij te Valkeveen nog zo’n 25 paarden trainde. Het is overigens een misverstand te denken dat de toen pas zeventienjarige Geersen daarbij veel steun van zijn vader kreeg. Die leefde gedurende die jaren al teruggetrokken in de bossen van Valkeveen en zag zijn zoon zelfs nooit koersen. “Eigenlijk had ik liever gehad dat Wimpie was gaan doorleren”, klonk het in die jaren uit de mond van de kampioen die toen in onmin leefde met de NDR. Naast zijn gezondheid een tweede reden zich niet meer op de banen te vertonen. Al gaf hij zijn zoon nog wel een wijze les mee: “Met paarden bereik je meer met zachtheid dan met hardheid.” Voor de zachtmoedige Geersen Jr was die aanpak geen enkel probleem.

Het begin van zijn loopbaan als zelfstandig trainer verliep ondanks het grote aantal zeges allerminst voorspoedig. Bij een brand werd een deel van de stallen in Oud-Valkeveen verwoest, waarna Geersen Jr besloot het bedrijf te verkopen. Hij kreeg onderdak bij eigenaar Nieuwenhuizen in Kortenhoef.
Misschien was de loopbaan van Geersen anders gelopen wanneer de baan van het Limburgse Schaesberg langer de tijd had gekregen. Hij begint in 1981 met tien dravers aan een nieuwe toekomst – een aantal dat snel toeneemt - en rijdt er winnaars als Tira Hollandia (zijn eerste op Schaesberg), Tieske, Vanessa J, Tananja en Viola Axkit. Geersen heeft in die jaren op de fraaie accommodatie gezelschap van Hennie Grift, Jan Obermeyer, Cees de Leeuw en Wim van der Pijl. Zoals bekend werd Schaesberg niet het gehoopte succes voor de draf- en rensport en de vette jaren voor Geersen waren snel voorbij.

De op 18 december 1954 in Bussum geboren Geersen was zijn laatste jaren als trainer actief op de baan van Duindigt, waar hij werkte naast mensen als Willem van der Pijl en Berry Schwarz. Het was het eindpunt van een leven tussen de dravers die hem ook langs Han van Rijswijk en Huug van Dijk voerde.

Bij vlagen dook de naam van Willem Geersen nog op met successen. Zoals in 1997 toen Jadino zich tot seriewinnaar ontpopte. Later zou de Zilver Prince-ruin vooral veel winnen met Hans van der Pijl op de sulky, met wie Geersen altijd een goede band had. Na de eeuwwisseling won hij nog met Puck Wielinga (2002) van John Borkent en ook met Exciting King was hij enkele jaren geleden nog succesvol. Als trainer, want het rijden liet hij al jaren aan anderen over.

(einde IM van Ruud Stoop)

Hieronder enkele foto's uit het leven van Willem Geersen junior.

Boven: Willem Geersen en Hairos II (links niet in beeld) worden te
Hilversum gehuldigd na de overwinning in de Prix d'Amérique 1960.
De lange trainer/pikeur houdt de hand van de kleine Wimpie (6 jaar)
vast en daarnaast staan de zusjes Nancy en Annemieke.
Daarachter staan de zussen Van Rijswijk waarvan de rechtse
de moeder van Wimpie was.
Links houdt verzorger Wim Runhaar Hairos II vast.

Vader en zoon Geersen, trots na een van
de vele triomfen. Links Martin Vergay.

Boven: Zevenklapper met een nog jonge "Wimpie" Geersen.

Boven: Keino, hier met de 20-jarige Willem Geersen op weg naar
de baan. De ruin zegevierde o.a. in het Super Trio op 31 augustus 1975.

Keino (nr.7, met Willem Geersen jr.) wordt hier met een neusje
geklopt door Katanja in het Super Trio van 27-7-1975.

Boven: Dit grote schilderij, met daarop de cracks
Edel Scott, Junoschka en Lord Maire, is te bewonderen in het
NDR Museum. Het betreft een koers in Groningen in 1949.
Terzijde van dit schilderij - hier nog in de hal van de boerderij
in Hippolytushoef - de heren Martin Vergay, zoon Cees Vergay
en Willem Geersen jr.