Jerôme (King) Winsser
(1921-2006)

Jerome Winsser in een bekende pose. Druk in de weer met
zijn idool Udo Quick, een paard dat perfect bij hem paste.
Zo te zien is hij het niet met de gang van zaken eens.
Udo heeft niet gewonnen en pikeur Arend de Wrede
moet het ontgelden.

Hieronder een artikel van Henri van Voorn uit Draf&Rensport nr.48 uit 2019 over de markante draver-eigenaar Jerome Winsser. Dit artikel was eerder al gepubliceerd in het Groningse blad "Sport in Stad". Verder op deze pagina het In Memoriam over Winsser uit 2006 van dezelfde auteur.

Titel: Jerôme "King" Winsser

Hoewel hij al in 2006 op 85-jarige leeftijd is overleden, wordt er op de vaderlandse drafbanen nog altijd gesproken over Jerôme Winsser en zijn favoriete draver Udo Quick. lk heb in de ruim 50 jaren dat ik de drafsport volg, vele bijzondere mensen ontmoet, maar Winsser staat nog altijd met stip bovenaan.

Toen ik voor het eerst van hem hoorde zat hij financieel aan de grond en bij zijn heengaan was de glans er ook af, maar daartussen was sprake van een periode van ongekende rijkdom. Ik zat in 1972 in de examenklas van de Rijks-HBS toen onze leraar boekhouden-handelsrekenen vertelde over een faillissementsveiling in Cafe Bolhuis te Groningen, waar mijn oom toen de scepter zwaaide. De veiling betrof de inboedel van een aan de Eeldersingel gevestigde zaak in scheepsbevrachtingen en scheepsbenodigdheden. Onze leraar vertelde iets over de veiling en ik kwam er later achter dat het de zaak van een mij volkomen onbekende Jerôme Winsser betrof. Dat laatste zou snel veranderen.

Een paar jaar later verscheen een kwistig met geld strooiende Winsser op de drafbaan. Hij kocht paarden alsof het zakken aardappelen waren. Als hij zijn paarden bij de trainers bezocht, dan hoefde iedere aanwezige, die een bezem of een hooivork in de hand had, de vraag "personeel?" alleen maar met "ja" te beantwoorden om een briefje van 100 gulden te ontvangen. Winsser schijnt in die tijd ook geroepen te hebben "I am the King" en zodoende werd hij in stad en ommeland bekend als King Winsser. Uiteraard kwam ik als verslaggever ook met King Winsser in aanraking en dat leidde tot een serie meer dan vermakelijke herinneringen. Die namen in omvang toe toen hij een echt toppaard in de vorm van Udo Quick in zijn bezit kreeg. Udo nam in binnen- en buitenland deel aan topdraverijen en won o.a. het Kampioenschap Nederlandse Paarden in 1985.

In de omgang was de King bepaald met de gemakkelijkste. Vooral als zijn paarden niet wonnen, dan hadden betrokken trainer-pikeur en ook de persmensen het niet gemakkelijk. In de loop der jaren werd mij via via duidelijk hoe de King na een faillissement in 1972 ineens zo rijk geworden is. Het meest aannemelijke verhaal is dat hij met een lening van een Japanse bank in Amsterdam schepen heeft gekocht en die volgeladen met cement naar Nigeria stuurde. Daar had zijn broer een hoge functie aan het hof en het cement zou gebruikt worden om een haven aan te leggen. Door een staking zijn de schepen nooit gelost en uiteindelijk gezonken, waarna de verzekering een enorm bedrag moest uitkeren. Naar verluidt ging het om 30 miljoen guldens. Het rijke leven begon en zie hierna een selectie uit vele herinneringen.

• Als wij van mening verschilden over een prestatie van Udo Quick dan sprak de King: "Mijnheer Van Voorn ik sla u met het grootse gemak net zover onder het gras als u er nu boven staat".
• De King had het niet zo op mensen met universitaire titels en had daarvoor zijn eigen tegeltjes wijsheid: "Als ik in een advertentie een professor vraag om voor 250.000 gulden per jaar mijn wc-papier recht af te scheuren, dan staan zij in de rij om bij mij te komen werken".
• De King heeft ooit gevochten in de Korea-oorlog en hield daar een bijzondere vriendschap in Hamburg aan over. Zo vertelde hij me: "Ik ga volgend weekend weer met iemand in Hamburg tennissen die ik in die oorlog een arm heb uitgedraaid. Ik speel dan met een hand op de rug, dan hebben we gelijke kansen".
• In de rij voor de kassa bij dancing Cachet in de Herestraat in Groningen riep de voor mij staande King me bij zich en rekende mijn consumptiekaart af. Voor de twee consumpties die ik van mijn laatste tientje nog net kon betalen gooide de King 100 gulden in de kassa met als toevoeging dat de rest fooi was. Ik kon toen niet anders dan mijn tientje aan de portier geven.
• Ooit stapte de King met een koffertje met meer dan 300 briefjes van 1.000 gulden op de Auto-Rai bij de stand van Rolls Royce over de afrastering. Toen de toegesnelde beveiliger hem wilde terugsturen sprak de King: "Pas op, want anders koop ik dat hele fabriekje van jullie. Ik wil die auto daar nu hebben en het geld zit in het koffertje".
• Udo Quick heeft eenmaal aan de beroemde draverij om de Prix d'Amérique in Parijs deelgenomen. Bij winst zou de King eigenhandig de Eifeltoren neerhalen. Hij had verslaggevers van Radio Noord en het Dagblad van het Noorden meegenomen om verslag te doen van het hele gebeuren. Udo Quick liep verdienstelijk mee, maar liep zich niet in de prijzen. De Eifeltoren bleef dus behouden.
• Udo Quick werd lange tijd getraind door Arend de Wrede maar af en toe liepen de spanningen zo hoog op dat de veewagen kwam voorrijden en de paarden naar een andere trainer gingen. Dat duurde nooit heel lang want dan keerde de veewagen terug naar stal De Wrede. Ooit achtervolgde trainer De Wrede met een mestvork vol paardenkeutels Jerôme Winsser op de oprit van zijn bedrijf. De Wrede sprak daarbij de historische woorden: "Jij laat je King noemen? Kom maar, dan zal ik je kronen".
• Toen Udo Quick ooit een paar maanden bij Jan Wagenaar stond, werd er vaak in het Limburgse Landgraaf gekoerst. De King vloog daar dan vanaf vliegveld Eelde naar toe. Hij huurde een toestel met twee piloten en op Maastricht Airport stonden drie taxi's klaar om het gezelschap naar de drafbaan te brengen. Ik heb eenmaal zo'n excursie meegemaakt en schatte de totale reiskosten inclusief fooien op minimaal drie mille. Toen Udo Quick die middag won en fl 1.000 verdiende was de King de koning te rijk en was het feest aan de bar.
• Ooit won Udo Quick een koers over 2800 m in Groningen. Het gehele baanbestuur, waarin ik toen de rol van penningmeester vervulde, werd die avond bij hem thuis uitgenodigd om wijn uit het jaar 1928 te drinken. Een flesje van dat spul kostte fl 6.000 en eerlijk gezegd smaakte het pilsje daarna mij stukken beter.
• Van zijn rijkdom kocht de King een buitenverblijf in het Spaanse Malaga. Hij liet mij een foto van een fraai gebouw zien. Toen ik hem complimenteerde met zijn mooie verblijf zei hij: "Mijnheer Van Voorn, dit is het gebouwtje waar ik mij omkleed als ik ga zwemmen. Het landgoed telt nog 27 andere gebouwen en ik heb vier man in vaste dienst om het allemaal te onderhouden.

Na verloop van tijd begon de King te klagen over tegoeden die maar niet vanuit Nigeria zijn kant op kwamen. Het werd stiller en stiller rond de King. Zijn vermogen slonk snel en zijn laatste jaren sleet hij vrij anoniem in een huurwoning in Peize. Tussen een arm begin en een stil einde lag een leven vol geld en krankzinnige herinneringen.

Boven: Dhr. Verheij reikt een ereprijs uit aan dhr. Winsser n.a.v.
het winnen van de Matadoren-prijs door Udo Quick
op Hilversum d.d. 11-9-1984.

Boven: Udo Quick wordt gehuldigd na het Kamp. Ned. Paarden 1985
in het bijzijn van Lee Towers en een geëmotioneerde eigenaar Winsser.

Let op: Bovenstaande foto mag alleen worden gebruikt voor
niet-commerciële doeleinden en dan moet dit erbij staan:
ANP Photo (1985) / Foto: Cor Mulder, gelicenseerd onder:
Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken 4.0 Licentie.

Boven: Udo Quick wordt gehuldigd als Paard van het Jaar
1982 in Hilversum en gekust door zijn grootste fan,
de dochter van eigenaar Jerome Winsser.

Let op: Bovenstaande foto mag alleen worden gebruikt voor
niet-commerciële doeleinden en dan moet dit erbij staan:
ANP Photo (1985) / Foto: Cor Mulder, gelicenseerd onder:
Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken 4.0 Licentie.

Hieronder een In Memoriam, ook geschreven door Henri van Voorn, uit Draf&Rensport nr.35 uit 2006, ter nagedachtenis aan de markante draver-eigenaar Jerôme Winsser. Hier staan deels dezelfde anekdotes in als hierboven, maar ook nog enkele andere.

Naar eerst vorige week bekend werd, is Jerôme Winsser op 85-jarige leeftijd in zijn woonplaats Peize overleden. Hoewel de heer Winsser al geruime tijd niet meer in de drafsport actief was, heeft de kleurrijke eigenaar vooral dankzij zijn grote crack Udo Quick een stempel gedrukt op de drafsport in de jaren tachtig.

Wie zoals ik vanaf 1974 voor het blad Draf&Rensport actief is, heeft in de achterliggende jaren vele bijzondere mensen ontmoet. Sommigen hebben onuitwisbare herinneringen achtergelaten. Jerôme Winsser is zo iemand. Neem alleen zijn naam al. Hoewel gezegend met een uiterst fraaie voornaam, stond hij in Groningen en omgeving bekend als "King Winsser" ofwel "de king". Het schijnt dat hij ooit heeft geroepen "I am the king".
Hoewel het de king in 1972 zakelijk minder goed ging, maakte hij tot veler verbazing in 1977 als zeer vermogend man zijn entree in de drafsport. Een van de eerste dravers die hij kocht was Le Bonheur later gevolgd door Ooster G.
Het geheim achter zijn plotselinge rijkdom heeft hij me nooit willen vertellen. Wel dat alleen een Aziatische bank in Amsterdam nog vertrouwen in hem had en dat hij daardoor zaken kon doen met Nigeria. Vol trots besloot hij dan het gesprek met de woorden: "de belastingdienst heeft maandenlang bij mij gecontroleerd, maar rolde daarna de rode loper uit".
De king genoot vanaf dat moment van zijn nieuwe status en liet de drafsport daar van mee genieten. Stalpersoneel en iedereen die zich daarvoor uitgaf kreeg regelmatig een fikse fooi uit de enorme stapel bankpapier. Baanpersoneel en koersbezoekers vergat hij evenmin als er iets te vieren was. In zijn hoogtijdagen trad hij via zijn bedrijf Erasmus BV met grote regelmaat als sponsor op. Kortom, de vrijwel altijd in een onberispelijk krijtkostuum gestoken king was spraakmakend aanwezig en genoot daar zelf ten volle van. Legendarisch is het verhaal dat hij op de Auto RAI gewapend met een koffertje met meer dan driehonderd briefjes van duizend bij de stand van Rolls Royce over de omheining stapte om contant een nieuwe auto te kopen. Uiteraard was hij ook op zoek naar een topdraver. Die kreeg hij onverwacht in de vorm van Udo Quick. Hij had Arend de Wrede opdracht gegeven om voor maximaal 15.000 gulden een jaarling bij Buitenzorg te kopen. De Wrede kocht Udo Quick, maar ging wel duizend gulden over de afgesproken limiet heen. De king was vervolgens onverbiddelijk en weigerde het paard. Omdat zijn dochter Udo zo'n lief paard vond, ging de koop alsnog door en had hij naast Utopia Fortuna een tweede jaarling van klasse. Het bleek een gouden besluit. Reeds op tweejarige leeftijd werd Udo derde in de Jonker-prijs en tweede in de Productendraverij. In de eerste koers reed Arend de Wrede hem en daarna verhuisde hij naar Jan Wagenaar. Op driejarige leeftijd keerde hij terug naar Ureterp om jaren later tijdelijk naar de stal van Hugo Langeweg te gaan. Ook daarna keerde hij weer terug naar de plaats waar hij hoorde, entrainement De Wrede in Ureterp.
Arend de Wrede is even stil als ik hem het heengaan van Winsser vertel, maar omschrijft zijn kleurrijke eigenaar dan heel mooi. "Het was een super man, die alles voor zijn paarden over had. Er was slechts één probleem. Zijn paarden waren de beste en moesten dus winnen. Dat maakte het rijden voor hem uiterst lastig. Buiten de koersen om kon je geen betere man wensen. Hij was bovendien een voortreffelijk gastheer".
Dat laatste ondervond ik als bestuurslid van de baanvereniging Groningen. Na een supertrio-zege over 2800 m werd het gehele bestuur 's avonds bij de king uitgenodigd om wijn uit het jaar 1928 te drinken. Met gevoel voor theater schonk hij zes glazen uit de fles, die hij ooit voor 6.000 gulden op de kop tikte. Het koude pilsje dat hij daarna serveerde, smaakte overigens minstens zo goed. Udo Quick won als driejarige het H. van Wickevoort Crommelin Memoriaal en won een jaar later het Vierjarigen Kampioenschap. De king raakte meer en meer in vervoering van zijn crack. Ik herinner me een overwinning in Groningen waarbij hij op het laatste eind op het middenterrein mee rende onder het roepen van kreten als "daar komt hij, daar komt hij, de koning der Turken". Hoewel het verband tussen Udo en Turkije mij volledig ontging, was wel duidelijk, dat successen van Udo Quick hem in hogere sferen brachten. Dat had echter ook een keerzijde. Bij nederlagen, vooral tegen zijn grote rivaal Uno Hazelaar, kon hij onaangenaam reageren. Ook het journaille moest het dan ontgelden. Op de van hem bekende manier kreeg ik dan te horen: "mijnheer Van Voorn ik sla u met het grootste gemak net zo ver onder het gras als u er nu boven staat". Hij had echter ook de klasse om na hooguit een week of twee met uitgestoken hand op je af te komen met de woorden "wij moeten weer vrienden worden". Dat tafereel herhaalde zich een paar keer per jaar. Een collega journalist verraste hij ooit met zijn bij tijd en wijle grove humor. De king wees naar zijn edele delen en zei letterlijk: "U lijkt op hem, maar bent niet zo knap". Iets beter weten dan de king was onmogelijk. Ook daar had hij een mooie uitspraak voor. "Als u meer verstand hebt dan mij, dan heeft u ook meer geld". Dat laatste was niet het geval en dus was de discussie gesloten. Hij had het trouwens niet zo op mensen, die meer dan hij geleerd hadden en bewees dat met een prachtige stelling "Als ik morgen in een advertentie een professor vraag om voor 250 duizend gulden per jaar mijn wc papier recht af te scheuren, dan staan zij in de rij om bij mij te komen werken".
Udo Quick bezorgde hem in de jaren 1980 tot en met 1985 vele mooie momenten. Hij liep zich vele keren in de prijzen in de Grote Prijs der Lage Landen en de Prijs der Giganten, won met Hugo Langeweg het Kampioenschap Nederlandse Paarden, werd tweemaal Draver van het Jaar en startte in 1984 in de Prix d'Amérique. De king had voor die laatste gebeurtenis de hele noordelijke media gemobiliseerd en liet vooraf weten, dat de Parijse Eiffeltoren onderste boven zou gaan als Udo Quick zou winnen. Zover is het niet gekomen, maar in de door Lurabo gewonnen koers ging Udo zeker niet af en liet cracks als Snack Bar en Diamond Exchange achter zich. In 1983 vond in Hilversum een legendarische Match à Deux plaats tussen Uno Hazelaar en Udo Quick. Het werd een ongekend spannende race, die Uno met centimeters verschil in zijn voordeel besliste.
In 1986 ging Udo Quick de fokkerij in. De king trad minder op de voorgrond en verdween uiteindelijk stilzwijgend van het toneel. Het ging hem minder goed, maar veel meer dan de mededeling "ik heb grote vorderingen in Nigeria uitstaan, maar er mag geen geld het land uit" liet hij daar niet over los. Zo is Jerôme Winsser na een bijzonder leven in betrekkelijke anonimiteit heengegaan.
Moge hij rusten in vrede!

Boven: Prix d'Amérique 1984: Udo Quick wordt ingespannen
op het stalterrein te Vincennes. Eigenaar Jerome Winsser
kijkt gespannen voor zich uit. Bij een zege moet hij de
Eiffeltoren afbreken, zo heeft hij beloofd.
(foto Wim Huybers)

Naschrift: Udo Quick werd Paard van het Jaar in 1982 en 1983, na strijd met Uno Hazelaar. Zou Winsser stemmen voor Udo hebben gekocht? Het zou ons niet verbazen. Volbloed van het jaar 1982 was King, en dat was toevallig ook de bijnaam van Udo's eigenaar Winsser.

Udo Quick staat bij de BN-ers in onze Hall of Fame, met een carrière-overzicht, een aantal foto's en ook een foto met de uitslag van de beroemde Match à Deux tegen Uno Hazelaar. Click hier