Elf grote namen uit de geschiedenis
op de sulky in de
'Race of the Legends' 2016

Acht van de twaalf deelnemers aan de 'Race of the Legends' op Derbydag 2016:
Van links naar rechts: Gerard van Eykelenborg, Berend Lugies,
Harry van Ooyen, Peter Petersen, Bert van Dooyeweerd,
Ronald van Stam, Hans Ruijgrok en Peter Zeegers.

In het weekblad Draf&Rensport (nr. 34 - 2016) stond onderstaand artikel naar aanleiding van de tweede gelegenheidskoers voor oud-pikeurs tijdens Derby-dag 2016 op Duindigt, op 28 augustus 2016.
De helft van de deelnemende pikeurs heeft het voorgaande jaar ook meegedaan aan deze koers en is toen in een artikel besproken (click ). De 6 nieuwe deelnemers worden in dit artikel beschreven in onderstaande volgorde (je kunt op de dikgedrukte paardennamen clicken voor hun pagina's en foto's):
Hans Ruijgrok, click hier
Roelof Maring, click hier
Bert van Dooyeweerd, click hier
Peter Petersen, click hier
Gé den Dubbelden, click hier
Berend Lugies, click hier


Titel: Op de banken voor 'The Legends'

door Paul de Vlieger

Na een vermakelijke en gewaardeerde eerste aflevering vorig jaar - gewonnen door Ronald van Stam - gaat de Race of the Legends op herhaling op Duindigt. Twaalf oud-pikeurs die hun rijderspak al (heel) lang geleden in de wilgen hingen, halen 'm er voor één keer weer uit om op Derbydag de strijd aan te gaan. De tweede editie van de koers telt zes nieuwe deelnemers. "Mooi man. Echt een prachtig initiatief."

Rob de Vlieger is de bedenker van de legends-koers en ook dit jaar de stuwende kracht achter de draverij. Hij kwam op het idee nadat hij in Zweden een paar keer een legends-race zag, waarbij de beste pikeurs van Europa tegen elkaar in het strijdperk traden. "We bedachten als VDRP dat het leuk zou zijn om pikeurs die in Nederland hun sporen in de drafsport hebben verdiend, maar die inmiddels zijn gestopt, weer eens voor het voetlicht te halen. Het liefst op Derbydag omdat je dan verzekerd bent van veel publiek", vertelt De Vlieger.
Het bleek een schot in de roos. Het publiek ging vorig jaar op de banken voor de oude rotten uit het vak, die de fijne kneepjes nog niet verleerd bleken te zijn. Ronald van Stam won de koers. Hij bleef met de aan hem toevertrouwde Carl Lewis Gerard van Eijkelenborg voor die met Cumlaude Newport tweede werd. Gerard Hulleman maakte met Vartabas het trio vol. "Direct klonk er van alle kanten: dit moest maar een traditie worden op Derbydag. Of dat gebeurt, weet ik nog met, maar feit is dat we zondag aflevering twee verrijden. Dus zijn we aardig op weg" zegt De Vlieger.

Bouwhuis en Gerard Hulleman bedankten dit keer om uiteenlopende redenen voor de eer. Zodat Rob de Vlieger op zoek moest naar nieuwe aanwas. "Dat viel nog niet helemaal mee", zegt de Zwaanshoekse trainer en VDRP-bestuurder. "Ik heb kandidaten benaderd die met geen twaalf paarden over de streep te trekken waren. Maar uiteindelijk denk ik dat er toch weer een prachtig veld deelnemers is. Met pikeurs aan wie we allemaal herinneringen bewaren en die we graag weer eens in actie zien:'

Zes `legends' die vorig jaar meededen, hebben de smaak te pakken en zijn ook dit keer van de partij. Uiteraard verdedigt Ronald van Stam zijn titel en ook de nummer twee van vorig jaar, Gerard van Eijkelenborg, is weer van de partij. Verder klimmen Ad Suykerbuyk, Peter Zeegers en Roelof Kromkamp wederom op de kar en dat geldt ook voor de enige vrouw in het gezelschap, Marian Vos. Dit illustere zestal wordt zondag aangevuld met zes nieuwkomers: Hans Ruijgrok, Roelof Maring, Bert van Dooyeweerd, Peter Petersen, Gé de Dubbelden en Berend Lugies. De zes deelnemers die op herhaling gaan, zijn een jaar geleden in dit blad uitgebreid aan het woord gekomen. We beperken ons daarom dit keer tot de zes nieuwkomers.

Hans Ruijgrok
Hans Ruijgrok geeft eerlijk toe dat hij niet stond te springen toen hij door Rob de Vlieger voor het klusje werd benaderd. "Ik zei: zet me maar helemaal onderaan op de reservelijst. Maar dan weet je wel hoe het gaat, hè. Je zegt geen nee en dan ben je dus de klos." Inmiddels is Ruijgrok trouwens helemaal om en heeft hij zin in zondag. "Natuurlijk! Nu ik er eenmaal voor sta, vind ik het hartstikke leuk. Maar het is werkelijk 23 jaar geleden dat ik op een sulkyzitje zat. Bij de proefstart vorige week (noodzakelijk in verband met de verzekering, red.) moest ik gewoon even nadenken: hoe stap je ook alweer op zo'n ding?"
Hans Ruijgrok (55) stapte bijna een kwart eeuw geleden uit de sport om in de Verenigde Staten een opleiding tot paardentandarts te gaan volgen. "Peter Strooper nam de toko van me over en daar ging ik. Ik heb er nooit een dag spijt van gehad. Ik ben nog steeds als paardentandarts actief en verdien er een prima boterham mee. En dankzij mijn werk ben ik toch nog bij de drafsport betrokken gebleven, hoewel ik tegenwoordig veel minder dravers behandel dan in mijn beginjaren. En ik ben natuurlijk voorzitter van de kortebaanvereniging in mijn woonplaats 't Zand."
Ruijgrok, die naar eigen zeggen ooit 'bij toeval' trainer werd, boekte als rijder een kleine driehonderd overwinningen. "Ik ben nog leerlingkampioen geweest in de tijd dat de concurrentie hevig was. Ik hield onder anderen Appie Bosscha, Mariska Huel en Rob de Vlieger achter me", aldus de Zandtemmer die in die tijd bij Cees Hetteling werkte.
Gevraagd naar zijn mooiste overwinningen schiet hem de zege met Dutch Hanover te binnen in de Grote Homecenter Prijs, de opvolger van de ooit legendarische Grote Boll en Sharp Prijs. "Dat was tegen de top van Nederland. Verder won ik in 1991 met Flash Highland het Criterium op Hilversum, dat toen als een soort troost-Derby te boek stond. Ik had altijd wel goede paarden zoals Dee Schermer en Folkert Oldeson."
In de Derby zelf reikte Ruijgrok een jaar later met George Scotch tot de derde plek. "Ik de Derbyproef moesten we hem laten schrappen omdat hij op vrachtwagen knel had gestaan tussen het schot. Godzijdank kreeg ik hem wel op tijd fit voor de Derby, maar we moesten wet starten uit het tweede gelid. Gipsy Westland won zoals bekend de koers.'

(De carrière van Hans Ruygrok is ook uitvoerig beschreven in een van de Zijper Historiebladen en dat stukje is te lezen op deze website. Click hier )

Boven: Milo Windspiel bij de huldiging na de M Stakes 1998.
Verzorgster Mayfor houdt de hengst vast en mede-eigenaar
Hans Ruygrok kan het nog niet geloven.

Roelof Maring
Tot grote daden in de Derby kwam Roelof Maring evenmin, maar dat weerhoudt hem er niet van met tevredenheid op zijn loopbaan in de drafsport terug te kijken. De nu 65-jarige paardenman, die destijds zijn entrainement had in de Drentse plaats Een, stopte in 2014 toen bij hem kanker werd ontdekt achter in zijn tong. "Eerst dacht ik nog: 's-morgens een bestraling en 's middags weer paardjes uitrijden, maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk te gaan. Chemokuren, 35 bestralingen en leven op astronautenvoer - ik heb het allemaal meegemaakt. Omdat ik het niet meer zag zitten om mijn werk voort te zetten, heb ik het spul overgedaan aan Joop Pool die me kwam helpen", zegt Maring. Inmiddels is hij volledig genezen. "Dat was me van tevoren ook wel min of meer beloofd door de dokters. Ze zeiden: je wordt weer beter, alleen je moet wel even door die ellende heen:" Vanwege zijn leeftijd keerde Maring echter niet terug in de sport. "Maar ik volg alles nog op de voet en rijd drie keer in de week paarden uit bij Joop Pool."
Volgens zijn eigen telling - "Ik kan er een paar naast zitten" - won Maring in zijn loopbaan 611 koersen. Het kost hem geen moeite een paar hoogtepunten uit zijn geheugen op te diepen. "Je hebt mooie overwinningen en belangrijke, dat is een heel verschil, hè" steekt hij van wal. "Tot de eerste categorie behoort bijvoorbeeld de allereerste kortebaan waaraan ik ooit meedeed. Ik was zelfs nog nooit op een kortebaan geweest en heb me voor de koers door Paul Knijn laten vertellen wat de bedoeling was. Hij legde het kennelijk goed uit, want ik won meteen: met Lely Rodney." "Een mooie was ook de winst in de Toekomstprijs op Groningen - tegenwoordig noemen ze dat de Sweepstakes Trials - met Wanda Volo. De moeder van Rhythm and Speed en de grootmoeder van Fidelity Rhythm en Gusty Rhythm dus. In de Sweepstakes heb ik het vervolgens zelf verknald, maar ik werd wel zesde in de Derby met haar."
Een geweldige herinnering vindt Roelof Maring ook de keer, begin jaren zeventig, dat hij op Drachten in een dead heat eindigde met zijn vader Hendrik Maring. "Pa reed Fanny Pluto, ik Gerard G. Het publiek, en dat was er toen nog volop, stond op de banken", aldus Maring die inmiddels flink op zijn praatstoel zit en moeiteloos overschakelt naar een pacerskoers die hij reed in de Verenigde Staten. "Ik was daar met Ben Stevens en we ontmoetten een trainer die me vroeg of ik een keer wou koersen. Dat was op de Lebanon Raceway, vlakbij Cincinnati. Zo'n pacer is apart, hoor. Je moet tijdens de koers niet naar het paard kijken, want je denkt alleen maar: dit gaat niet goed en je wordt er misselijk van. Maar enfin, ik werd wel tweede met dat beestje, dat al in geen tijden in het geld had gelopen. 'You did a great job', zei de trainer tegen me. Het was maar een doodgewoon koersje, maar voor mij heel bijzonder."

Roelof Maring deed ook mee als deelnemer aan de Race of the Legends 2019 te Groningen. Daarbij werd een korte omschrijving van zijn carrière gegeven. Click hier

Boven: Lely Rodney met Hendrik Maring bezig aan de ereronde na de
overwinning in de Grote Prijs der 2-jarigen op 15-10-1982.

Boven: Wanda Volo (Roelof Maring) won o.a.
de Grote Prijs der 2-jarigen en de Toekomst-prijs als 2-jarige in 1982
en de Mijl van Nootdorp in als 7-jarige 1987.

Boven: Wanda Volo (Roelof Maring) zegeviert in de Toekomst-prijs
voor White Honey en Weandy F.

Boven: Wanda Volo en Roelof Maring bezig aan de ereronde
na hun zege in de Toekomstprijs 1983.

Boven: Roelof Maring in 2016.

Bert van Dooyeweerd
Eind 1986 reed Bert van Dooyeweerd (57) zijn laatste koers. Daarna stapte hij nog welgeteld twee keer op de sulky voor een koers voor oud-pikeurs. Zondag volgt nummer drie. Op de trainingskar zit de Hoofddorper echter nog met enige regelmaat, bij zijn zoon Mario in Frankrijk. "De kleinkinderen bezoeken en paarden uitrijden, een mooie combinatie."
Bert van Dooyeweerd stapte als bijna dertiger uit het vak omdat hij drie kapiteins op het schip - vader Jan, broer Jan en hij - teveel van het goede vond. "Mijn vader was een beetje op z'n retour, althans niet meer zo'n grote naam als daarvoor. Trainers als Dooper en Smeding waren in opkomst, met nieuwe ideeën en trainingsmethoden. Ik zag daar ook wel wat in, maar mijn vader niet. Toen dacht ik: ik kan twee dingen doen: ergens anders voor mezelf beginnen, of stoppen. Het is het laatste geworden. Ladbroke zocht managers voor de wedkantoren en daar ben ik ingestapt. Maar je mag gerust weten dat in het begin ik het er best moeilijk mee heb gehad." Bert van Dooyeweerd runde op een gegeven moment, samen met een compagnon, acht wedkantoren. Toen die door de komst van het internet min of meer overbodig werden, stapte hij over naar het hoofdkantoor van Ladbroke om verkooppunten in de markt te zetten, bij sigarenzaken en dergelijke. "En momenteel ben ik contactpersoon tussen Runnerz en de NDR over alles wat er op de koersen gebeurt en verantwoordelijk voor Nederland. Een mooie job."
Van Dooyeweerd won in het beperkt aantal jaren dat hij actief was in de sport circa 270 koersen. "Het Stayerskampioenschap met Udit S was een hoogtepunt. En met de Amerikaan Snegem Telstar heb ik mooie avonturen beleefd. Hij was mijn crack en ik heb twee ton met hem opgereden. Ook in het buitenland. Ik koerste - en won - bijvoorbeeld met hem in Oostende, Gelsenkirchen en Dinslaken, in een tijd dat het nog helemaal niet gebruikelijk was om de grens over te gaan."
Avonturen waren het zeker die Van Dooyweerd met Snegem Telstar beleefde, want de hengst had ook - zacht uitgedrukt - een tamelijk wispelturig karakter. "Hij was eigenlijk gewoon gek. Zo werd ik ooit vierde met hem in de Grote Prijs der Lage Landen. Achter buitenlandse cracks als Jorky en dat soort paarden, die toen nog op die koers afkwamen, was hij de eerste in Nederland getrainde draver. Een paar weken later was het Kampioenschap van Nederland en dacht ik: nou gaat het gebeuren. Maar wat denk je: meneer was met geen mogelijkheid de baan op te krijgen. Hij bleef gewoon staan. Met Snegem Telstar leek het wel dat hoe verder je met hem reed, hoe makkelijker hij werd. In Groningen liep hij zijn beste koersen. Ik heb serieus overwogen om via Almere te rijden als ik met hem naar Duindigt moest."

In de Race of the Legends van zondag heeft Bert van Dooyeweerd veel zin. "Ja, leuk man! Al was het alleen maar om weer eens met die mannen in de kleedkamer te zitten. Het is echt een goed initiatief; een evenement. Ook vanuit mijn vak gezien, want vorig jaar was de Legends-koers, na de Derby zelf, de draverij waarop die dag het meest werd gespeeld. Komt natuurlijk ook omdat die ouwe knakkers allemaal supporters meenemen, die er een paar eurootjes aan wagen."

Boven: Jan van Dooyeweerd en pikeur-zoons:
links Jan junior en rechts Bert.

Boven: Udit S (Bert van Dooyeweerd) zegevierde o.a. in het Criterium
der 2-jarigen in 1980, het Stayerskamp. van Nederland 1983 en
de Grote Prijs van Limburg 1984.

Boven: Udit S met Bert van Dooyeweerd op Hilversum.

Boven: Snegem Telstar (Can) met Bert van Dooyeweerd won
de Grote Prijs Gooi en Eemlander 2e serie 1979,
Noordelijk Sprintkampioenschap 1980 en
de 2e heat van de Mijl van Groningen 1982.

Boven: Bert van Dooyeweerd in het voorwerk
voor de Legends-koers in 2016.

Boven: Legend 2016 Bert van Dooyeweerd met zijn familie bij de huldiging.
Rechts zoon Mario, links zijn vrouw en schoondochter. En de kleinkinderen.
Achteraan zus Annemiek.

Peter Petersen
"Omdat het allemaal wel mooi geweest was"; geeft legend Peter Petersen (73) als reden waarom hij een jaar of acht geleden zijn rijderspak aan de mottenballen toevertrouwde. De man, die aan het slot van zijn loopbaan privé-trainer was van Stal Well, won - met de overwinningen in Duitsland meegerekend - een kleine vijfhonderd koersen.
Zijn mooiste zeges behaalde hij, vindt Petersen zelf, met dravers waarvan niemand het verwachtte. "Aan paarden als Maestro Voorne en Trogan bewaar ik mooie herinneringen. Geklopt in de koers liggen en dan op karakter het hele veld nog voorbijlopen en winnen. Dat deed ik met Maestro Voorne die kampioen Supertrio was. Trogan had heel slechte hoeven; altijd hoefscheuren. Dan liet ik hem voor de avond ervoor krammen door Cees Schalkers en hoopte maar dat die krammen erin bleven tijdens de race. Het beestje kwam soms met bloed aan zijn hoeven de koers uit, maar won wel. Wat een karakter!"
Klassiekers won Peter Petersen niet. "Ik heb wel een keer een Derbyproef gewonnen. Met Marko van Echten klopte ik Monty Buitenzorg en Manza Buitenzorg en dat soort paarden. Verder werd ik een keer tweede op Vincennes met Nolivyr Alkestis. En niet te vergeten Redwood du Bois van Stal Viola, een van mijn beste eigenaren, zonder de anderen tekort te willen doen. Met dat paard won ik nog eens elf of twaalf koersen achter elkaar, waaronder het Kampioenschap der Stayers."
De in het Limburgse Oirlo residerende pensionado is nieuwsgierig hoe het rijden hem zondag weer bevalt. "Heb ik het gevoel nog, dat is de vraag. Vroeger ben ik vaak catchdriver geweest. Ik voel paarden altijd snel aan en dat kan zondag een voordeel zijn"; klinkt het optimistisch.

Boven: Makoré du Bois (nr.2 met Peter Petersen) wint met miniem
verschil op Massel T de Roland-prijs op 17-4-1974.

Boven: Redwood du Bois en Peter Petersen tijdens de ereronde
na de zege in de Grote Prijs der 4-jarige Stayers 1979.

Boven: Menno Hoca wint hier met P. Petersen de
Reisburo Slof-prijs Joure 2-10-78 voor Kabbes du Bois.
Menno Hoca won totaal Hfl. 114.300

Boven: Nolivyr Alkestis (rechts met Peter Petersen) wint hier de
Mc Heny-prijs op 30-7-1978, terwijl Makker door het stek springt.

Boven: Peter Petersen in 2016

Gé den Dubbelden
Ongeveer een kwart eeuw geleden legde 'legend' Gé den Dubbelden de lijnen definitief neer. "Ik tobde wat met lichamelijke ongemakken en besloot vrachtwagenchauffeur te worden", vertelt de inmiddels 59-jarige Steenwijker. "Dat doe ik nu ook niet meer, want ik ben inmiddels afgekeurd. Ik ben nu vaak bij mijn neef Danny den Dubbelden om een beetje mee te helpen. Paarden uitrijden is nog bijna dagelijkse kost dus."
Den Dubbelden had in de jaren tachtig een entrainement in het Drentse Wateren. "Dat heb ik een jaar of tien gedaan. Hoeveel overwinningen ik precies heb behaald in die tijd weet ik eigenlijk niet, maar het zullen er om en nabij de tweehonderd zijn geweest. Ik reed trouwens meestal niet zelf in de koers. Dat liet ik aan Frans Gorter over, die destijds bij mij in dienst was, en later aan mijn zus Marjan. Zij is ook gestopt, toen er kinderen kwamen."
Over het antwoord op de vraag wat zijn mooiste overwinning was, hoeft Gé den Dubbelden niet al te lang na te denken. "De Gouden Zweep met Perry Anjo in 1982 - zonder twijfel. We startten als outsider, maar het paard was geweldig die dag en alles lukte. Een herinnering om te koesteren. De Derby heb ik helaas nooit gereden. Wel het Criterium op Hilversum, de troost-Derby, zeg maar. Maar gewonnen heb ik die koers niet."
Den Dubbelden is dankzij neef Danny nog nauw bij de sport betrokken en volgt de verrichtingen van zijn oud-collega's nog op de voet. "Maar wel iets minder fanatiek dan voorheen. Vroeger dacht ik dat het niet doorging als ik er niet bij was, maar die tijd is geweest." Dat hij voor de race of the Legends is gevraagd vindt de Steenwijker een eer. "Niet dat ik nu weer mijn oude beroep op ga pakken, maar ik vind het erg leuk om te doen."

Boven: Perry Anjo (nr.6 met Gé den Dubbelden) wint hier
de Gouden Zweep 1982 voor Rieka Hanover (nr.5),
Rabbani (nr.2) en Ovatio (nr.14).

Boven: Perry Anjo met Ge den Dubbelden
op Groningen, 7 mei 1980.

Berend Lugies
"Ze kwamen zeker mensen tekort, dat ze mij hebben gevraagd", grapt Berend Lugies over zijn deelname aan de Race of the Legends. De inmiddels 55-jarige liefhebber stapte een jaar of vijftien geleden - met zo'n 185 overwinningen achter zijn naam - uit de sport om bij Dierenartsenparktijk Bodegraven assistent te worden. Daar werkt hij nog steeds en houdt hij zich eigenlijk uitsluitend bezig met paarden. "Hoewel ik toevallig net heb geholpen bij de operatie van een kat. Maar dat was omdat er deze zondagmiddag even niemand anders aanwezig was om dat te doen", meldt hij door de telefoon.
De dravers blijven zijn grote passie en hobby, vandaar dat hij nooit een Duindigt-meeting overslaat. Drie jaar geleden maakte Lugies nog eens een bescheiden comeback door een aantal maanden met Anna Kournikova - eigendom van zijn werkgever Leendert-Jan Hofland - te koersen. De merrie deed de teller van Lugies' aantal overwinningen niet verder oplopen, hoewel de naar de fraaie tennisster genoemde draver wel regelmatig in het geld liep.
Lugies werkte, voordat hij de kant van de diergeneeskunde opging, twee keer als privétrainer: zes jaar bij Cees Roeling en twee jaar bij Cor de Mare. "Bij Roeling waren de mooiste jaren en heb ik veel gewonnen', zegt de Hagenaar, die ook een tijd als eerste man op het entrainement van Rob de Vlieger werkte en een periode samen met Rob van Toor een trainingsstal bestierde.
Aan de Derby bewaart Lugies geen al te beste herinneringen. "Ik ben er drie keer in gestart en heb drie keer gesprongen: twee keer aan de start en een keer ondersteboven gereden. In de Derby van 1995, die van John F Boko, was het helemaal dramatisch. Rob van Toor had er twee aan de start. Hij reed zelf Jocorello Star en ik Junior. Die van Rob sprong aan de start en reed vervolgens ook mij de koers uit. Vreselijk!"
Goede herinnering bewaart Lugies uiteraard ook aan zijn carrière, bijvoorbeeld aan Fermano Hanover waarmee hij nog eens het baanrecord op Duindigt evenaarde. "Met hem won ik de toen nog traditionele stayerskoers op Lage Landendag, voor volle tribunes. Die overwinning vergeet ik nooit meer."
Mogelijk komt er voor Lugies zondag een onvergetelijke overwinning bij. "Ik heb er zin in. De proefstart was al leuk. Beetje ouwehoeren met die gasten, mooi hoor. En leuk dat Bert van Dooyeweerd en Hans Ruijgrok ook meedoen. Ben ik tenminste niet het enige jonkie, haha.'

Berend Lugies deed ook mee als deelnemer aan de Race of the Legends 2019 te Groningen. Daarbij werd een korte omschrijving van zijn carrière gegeven. Click hier

Boven: Berend Lugies neemt van de heer J. Winsser een ereprijs
in ontvangst na zijn zege in de Grote Udo Quick-prijs d.d. 18-8-1985.

Boven: Berend Lugies ontvangt van dhr. Slikker de felicitaties
en een beker op de Leerlingenavond d.d. 18-8-1985.

Boven: Berend Lugies met Cees Roeling jr op de sulky,
nadat hij het Superkwartet had gewonnen op Duindigt,
eind jaren tachtig.

Boven: Berend Lugies wordt gehuldigd voor zijn zege
in de Fan Dancer-prijs op Hilversum d.d. 23 juli 1991.

Boven: Fermano Hanover (Berend Lugies) wint in 1.13,5
op 4 juni 1995 en evenaart daarmee het baanrecord van Duindigt.

Boven: Kasparov en Berend Lugies op het gras van Duindigt
tijdens hun ereronde na winst in het Autotote Supertrio d.d. 20-9-1998.

Boven: Alwin Dalimo (B. Lugies) wint hier het Mons Kwartet
op Duindigt d.d. 21-10-2012.

De Race
De Race of the Legends wordt zondag als vijfde koers verreden. De draverij gaat over 2000 meter en is uitgeschreven tot een winsom van 20.000 euro. Dankzij sponsoring is er verhoogd prijzengeld - voor de winnaar ligt 1500 euro aan de streep - en een groot aantal extra prijzen, zoals 150 euro voor de ongeplaatste paarden en diverse ereprijzen. De paarden zijn door de NDR bij loting aan de legends toegewezen. Het defilé wordt uiteraard gehouden over het gras. Zoals het hoort met de `legends' van de sport.

De uitslag van de 'Race of the Legends'
op 23 augustus 2016:

Boven: Freeway Fortuna en Bert van Dooyeweerd winnen
de Race of the Legends 2016, voor Baco Boy (4) met Peter Zeegers.

De deelnemers aan de 'Race of the Legends' op Derbydag 2016:
Van links naar rechts: Bert van Dooyeweerd, Marian Vos, Roelof Kromkamp,
Hans Ruygrok, Peter Zeegers (achteraan), Peter Petersen, Ronald van Stam,
Manus Bouwhuis met de ereprijzen, Roelof Maring (achteraan),
Gerard van Eykelenborg, Berend Lugies, Ad Suykerbuyk en Gé den Dubbelden.

(foto's: Team Huybers, www.huybers.com)