François Delbrassine
(1913 - 1989)

Hieronder het "In Memoriam" geschreven door ??? na het overlijden van François Delbrassinne, gepubliceerd in "Draf&Rensport" nr. 77, jaargang 1989.

Titel: François Delbrassinne overleden

François Delbrassinne, in België geboren, heeft het grootste deel van zijn loopbaan in Nederland doorgebracht, wonend op letterlijk een steenworp afstand van Duindigt. Hij combineerde aanvankelijk de functies van jockey en trainer, later toen die combinatie reglementair verboden werd, liet hij het zadel voor wat het was. Hij was als trainer de belangrijkste tegenhanger van de vorig jaar overleden Bertus Riem. Hun paarden hebben menig duel op het scherp van de snede uitgevochten, al bleef de rivaliteit aitijd binnen de perken.

François Delbrassinne had nauwelijks het postuur van een jockey, weliswaar klein van gestalte maar de kwaliÍicatie "broodmager" was ook in zijn actieve jaren niet van toepassing. Toch reed hij in het begin van de vijftiger jaren als het moest nog licht in de vijftig. Delbrassínne was een geducht finish-rijder maar vooral een tacticus. Alle listen uit het grote jockeyboek kende hij, als hij ze niet zelf had uitgevonden. Hij had veel gezien van grote mensen uit het vak, zowel trainers als jockeys, en een enorme kennis van zaken opgebouwd. Over zijn trainingsmethoden deed hij altijd wat filosofisch. "Ach meneer", zei hij dan, "hoe lang denkt u dat die Nederlandse beestjes het zouden volhouden als ik ze trainde zoals je een volbloed hoort te trainen?"

Dat nam niet weg dat hij ongehoorde successen op zijn naam heeft gebracht. Het mirakel van Peeler is mij bijgebleven, een paard dat elders in de watten was gelegd omdat hij zo breekbaar oogde en door Delbrassinne in enkele weken werd omgetoverd tot een eersteklasser. Delbrassinne had een neus voor imports van klasse. Swahbuckler en Full Measure van stal Nolens Volens behoorde tot zijn pupillen en de enorme stayer Le Faquin van Mevr. Nauta. Ook in de klassiekers heeft hij zijn rol meegespeeld. Zo "stal" hij met Comer in 1957 de Derby ten koste van Killalane. In de zestiger jaren won hij de Derby als trainer met de zware-grondspecialist Nikatou, die bij rensportliefhebbers bekend is gebleven doordat hij het als geen ander paard op een accoordje kon gooien met de weergoden (ook de St. Leger won hij als beste ploeteraar).
In de nadagen van zijn loopbaan trad Delbrassinne nog eenmaal sterk op de voorgrond toen hij de paarden van stal De Bloemert onder zijn hoede kreeg. ln 1970 won Frans Vandeuren voor hem de Derby met Golden Blaze S, maar die periode werd vooral gekenmerkt door het optreden van de schimmel Jolly Maverick S, jarenlang onbetwist de nummer een in Nederland.
Na zijn "pensionering" hield Delbrassinne zich nog actief bezig met randzaken, bijvoorbeeld in het bestuur van de V.D.R.P. en als adviseur bij onder andere het onderzoek naar all-weather-tracks. Niet in de laatste plaats zullen de mensen, die hem gekend hebben, zich Delbrassinne blijven herinneren om de smakelijke wijze waarop hij zijn belevenissen vertelde. Hij had veel te vertellen en deed dat met een aanstekelijk enthousiasme, of het ging over zijn wederwaardigheden in de Tweede Wereldoorlog of over hoe hij op die en die datum die en die concurrent te slim af was geweest.
Het heengaan van François Delbrassinne betekent een verarming voor de Nederlandse rensport.

Insiders was bekend dat de gezondheidstoestand van François Delbrassinne de laatste tijd snel achteruit was gegaan. Het einde kwam vorige week woensdag. De rensport heeft afscheid moeten nemen van een van de kleurrijkste figuren uit haar geschiedenis.

(einde In memoriam)

Anekdotes

In het weekblad "Draf&Rensport" nr.96 (Kerstnummer) van 1993 stond een artikel van Thijs Prins over Annemieke Beissel von Gymnich, die een grote bewondering had voor haar leermeester Delbrassinne en de volgende anekdotes liet optekenen.

Herinneringen aan François Delbrassinne
Maar in de omschrijving "erfelijk belast" kan ze zich wel vinden. De hobby verloopt de jaren erna volgens het bekende patroon. Bij manege Van der Velde leert ze mensen als Toon Pex kennen, de broer van Jan Pex en daarna maakt de nog zeer jeugdige Beissel-telg haar intrede in de renwereld als amatrice. "Ik zal een jaar of 18 geweest zijn, na een leertijd bij ondermeer Gerard Appel, dat ik bij François Delbrassinne kwam, begin jaren vijftig; een ongelooflijk mens."
Bekende namen als Delbrassinne en Frowein worden door Annemieke met gepast respect uitgesproken. "Ik leerde in die tijd ontzettend veel van die mensen. Frowein was een sterk theoreticus, maar wist ontzettend veel van de sport. Delbrassinne ook wel, maar was meer een man die zijn kennis toepaste, een formidabele jockey ook." In haar gemeende enthousiasme springt Annemieke uit de stoel. "Als je ziet hoe er nu vaak gereden wordt. Neem nou dat karwatsgebruik. Delbrassinne was enorm sterk. Als hij karwatseerde gaf hij zijn paard er een paar, dat zeker, maar waarschuwde zijn paard eerst door het op te pakken. Dat voorkwam dat paarden onder de karwats alle kanten opspringen. Bovendien kon Delbrassinne met zijn andere hand daadwerkelijk rijden. Veel onervarenen zetten die hand neer als een steunpunt; knudde natuurlijk. Delbrassinne reed met zijn ene hand zo'n paard nog volledig uit. Een ander sterk punt was dat hij een koers meesterlijk verdeelde. Maar voor andere eigenaardigheden had hij ook zo zijn talenten. Hij was altijd aan het experimenteren."
Annemieke schiet dan in de lach. "Het legendarische verhaal met die door hem in elkaar gezette speciale kap. Hij vond uit dat een gestresst paard alleen maar wilde galopperen als het niets om zich heen zag. Met een paar touwtjes werd de kap dan open gemaakt in de rechte lijn, althans dat was de bedoeling. De touwtjes knapten af en man en paard gingen lelijk over de reling. Tja, ik heb wat avonden bij Frowein en Delbrassinne gezeten. Elke dag leerde je wel weer iets nieuws. Veel mensen vonden Delbrassinne lastig, maar ik had geen problemen met hem. Ik had voor mijn latere tijd als trainer, veel aan hem te danken."
Annemieke was in die jaren in de zomercampagne vaak te Oostende te vinden, uitstapjes waarop ze met plezier terugkijkt. "Ik herinner me dat we op de terugweg langs het slachthuis reden, waar Delbrassinne na een tip tussen kamelen en ander vee, er drie volbloeds voor een appel en een ei uitplukte en mee naar huis nam. Bij het drietal bevond zich later een gouden greep; de bekende dekhengst Le Faquin. Ik vond Delbrassinne in die tijd meer een doener dan een ziener, een eigenschap die ik zelf ook heb. Ik bedoel daarmee dat je zelf een paard goed kan aanvoelen, ook in de training, maar dat niet zo eenvoudig aan een ander kan overdragen."

Dat de trukendoos bij Delbrassinne niet gauw leeg was, had Annemieke al snel door. "Hij kon het bont maken af en toe. Hij liet zich soms heel geniepig tijdens de ren met een hand heel onopvallend aan het zadel of het dekentje van een ander naastliggend paard meetrekken. Dat kon nooit kwaad vond hij. De vol overgave rijdende jockey had toch niets in de gaten. Een keer liep dat nog bijna fataal af toen het zadeltje van de concurrent lelijk verschoof. Je houdt het niet voor mogelijk, maar hij hield toen vanaf zijn paard de concurrent op zijn plaats. Werd hij later nog zo ongeveer als mensenredder gehuldigd. Hij had een enorm reactievermogen, echt ongelooflijk.
Een jockey hing bij de startinggate eens met een voet door de beugel op zijn kop. Delbrassinne zag het gebeuren en sprong zo van zijn eigen paard in een duik op de aan de haal slaande volbloed. Dat zie ik er vandaag de dag toch niet veel doen."

Boven: Tosto (F. Delbrassinne) wint de Derby 1951
met flinke voorsprong op Rivalité en Bellatrix.

Boven: Baron van Heemstra (rechts) overhandigt de wisselbeker
aan Baron van Tuyll van Serooskerken na de zege van Mangala
onder jockey François Delbrassinne (links) d.d. 4-8-1957.

Boven: Comet behaalt onder F. Delbrassinne een eclatante
overwinning in de Derby 1957 voor Killalane (rechts) en Colony Boy.

Boven: Comet en een gelauwerde François Delbrassinne zijn zojuist
gehuldigd voor hun prachtige triomf in de Derby 1957.

Boven: Achter Ton Pije en Grey Cloud, dan links vooraan François
Delbrassinne, F. Frowein, de eigenaar van stal Portocarrero en
Frans Vandeuren. Op Derbydag d.d. 6-7-1960.

Boven: Le Faquin wint fraai onder François Delbrassinne
de Prijs van Tremblay op 22-7-1962.

Boven: Cin Cin en François Delbrassinne tijdens het defilé op Duindigt
voor de Merries Productenren, waarin zij de 2e plaats zullen behalen.
Een jockey met een buikje?

Boven: François Delbrassinne met hoed bij
zijn Derbywinnaar Nikatou in 1964.

Boven: V.l.n.r. François Delbrassinne, de heer Van Bellen,
jockey Frans Vandeuren en "fotovrouwtje" Molly Lamster.

Boven: Jockey Peter Perkins en trainer François Delbrassinne
showen trots de wisselbeker na hun winst in het H.P. Baron
van Tuyll van Serooskerken Memoriaal op 23-8-1969.