Sjeng Hendrikx
(1934 - 1990)

Boven: De Limburger Sjeng Hendrikx en zijn Cherie Spencer.

Onderstaand artikel is met toestemming overgenomen
uit het weekblad Draf&Rensport nr. 13 van 19 maart 2023
Auteur: Henri van Voorn

De drafsport floreerde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.
Tijdens hoogtijdagen kwamen er meer dan 5.000 toeschouwers naar
belangrijke koersdagen. Aan het einde van de vorige eeuw werd het
allemaal minder. Wat men de sport niet kan afnemen is de rijke historie.
Onder het motto "gelukkig hebben we de verhalen nog" haalt
Henri van Voorn af en toe herinneringen op.
Zoals deze.....

Titel: Iedereen was tegen de Limburgers

Sjeng Hendrikx bewandelde een afwijkende route naar de drafsport
en had grote cracks als Cherie Spencer en Monty Buitenzorg.
Genoeg redenen voor een terugblijk.

Sjeng woonde in het Limburgse Mheer en moest van alle trainers de meeste kilometers (ruim 340) afleggen als hij in Groningen koerste. Tegenwoordig gaat dat over vierbaans snelwegen, maar dat was in de tijd dat ik Sjeng leerde kennen anders. In de jaren zeventig van de vorige eeuw tufte je van Zwolle naar Groningen tweebaans langs de Smildervaart. Aan die reis lag het misschien wel dat Sjeng en zijn onafscheidelijk broer René dikwijls in wat mindere stemming in het stadspark arriveerden. Daar kwam bij dat de broers meenden dat iedereen tegen hen was en dat er met afgunst naar hun successen gekeken werd. Ik hoorde de klaagzang gelaten aan. In de loop der jaren werd de verstandhouding beter en dat leidde zelfs tot een memorabel bezoek aan zijn entrainement.

Mijn oudste herinnering aan de gebroeders Hendrikx gaat terug naar 1968. De Gouden Zweep werd in Groningen verreden en als `toetje' stonden ook de Sweepstakes voor de G-jaargang op het programma. In de klassieker voor driejarigen zegevierden Goudvos met Siem Hartman en Ger Westlandia met Rees van der Lubbe. Diezelfde Rees schitterde met Cherie Spencer in de Gouden Zweep door Champion Harvester en El Hadie te kloppen. Cherie was het trotse bezit van stal Nooitgedacht van de gebroeders Hendrikx. Een jaar eerder won Cherie al het Kampioenschap van Duindigt en het Kampioenschap Nederlandse Paarden. Die laatste winst werd haar afgenomen vanwege een positieve dopingtest. Het leverde Cherie drie maanden en Sjeng een jaar schorsing op. In 1967 was Peter Koppejan de rijder die succesvol met Cherie was. Daarna werd Rees van der Lubbe de vaste rijder. In 1968 won Cherie alsnog het Kampioenschap Nederlandse Paarden.
In 1969 ging Sjeng op uitnodiging met Cherie Spencer naar het wereldkampioenschap in New York. Dat zorgde voor enorm veel publiciteit. Helaas kon ze het succes van Hairos II niet evenaren. Ze moest genoegen nemen met een zevende plaats in sterk gezelschap. De Franse merrie Une de Mai klopte in handen van Jean René Gougeon de Amerikaanse favoriet Nevele Pride met Stanley Dancer. Sjeng en René vonden de reis naar Amerika een hoogtepunt, maar later las ik dat er het nodige te klagen was. Voor de uitnodiging ontvingen de broers 30.000 gulden en daar moesten ze alles van betalen. Van de vliegreis tot het verblijf. De broers kregen slechts één maaltijd per dag. Dat moet met name voor de gezette René afzien geweest zijn.
In eigen land won Cherie Spencer in 1969 in guldens 54.000 dankzij o.a. winst in de Grote Prijs van Nederland, het Kampioenschap Nederlandse Paarden, de Matadorenprijs en de Grote Prijs der Merries. Cherie Spencer was voor Hendrikx een lot uit de loterij. De kleine merrie stamde af van Spencer Hollandia en Wiggi Hollandia. Zij bracht alleen nog Cherie's volle broer Dauphin Spencer die niets verdiende. Daarna sloeg Wiggi jaren over of bleef gust. Cherie leek ook roemloos te verdwijnen, maar nadat Klaas Neef haar te koop aanbood werd zij op advies van Manus Bouwhuis voor 2.500 gulden gekocht door Sjeng en René. Op jonge leeftijd koersten Manus Bouwhuis en Jan Wagenaar met succes met haar en daarna ging Sjeng de training zelf doen. "Toen hij genoeg zeges had mocht hij Cherie ook zelf rijden.
In die dagen koerste hij ook met Christine Williams. De door Cherie en Christine verdiende centen werden goed geïnvesteerd. Sjeng mocht graag `shoppen' in het noorden. Daar kocht hij Everprise, Goldprise, Grace Again en Hertogin van Gelre. Toen Star of Goldstar als driejarige doorbrak bij Hennie Grift verkaste ook hij naar de Limburgse heuvels. Sjeng Hendriks was buitengewoon succesvol en was van 1967 On 1973 kampioen bij de eigenaartrainers. In die jaren kregen succesvolle eigenaartrainers/rijders soms een beroepsvergunning. Jan de Leeuw en Jaap Verhoeve waren de eersten die ik me herinner en in 1974 kregen ook Sjeng Hendrikx en Mees Dapper hun vergunning. Sjeng zat toen duidelijk in zijn gloriejaren, die hij zelf wel eens zijn KLM tijd noemde. Hij doelde dan niet op de luchtvaartmaatschappij waarmee hij en zijn broer hun eerste vlucht (naar New York) maakten maar op de jaargangen waarmee hij in de klassiekers een hoofdrol vertolkte.

Aan de basis stond de aanschaf van de fokmerrie Zilverfazant S, een fokproduct van Joh. Smit. Jako S was haar beste nakomeling, maar bij Hendrikx bracht ze Karin en Lady. Beide wonnen de Jofferprijs. Karin won daarnaast de Productendraverij en de Derby. Lady won als driejarige de Sweepstakes. Ook in de interland met de Belgen schitterden zij. Na Karin en Lady bracht Zilverfazant met Odysner nog een goede draver. Hij was van Rheteur, een van de Franse hengsten die stal Nooit Gedacht importeerden. Andere imports waren Aiglon, Ouragan AD en Surrogate. Als koerspaard deden ze het aardig, maar niet meer dan dat en in de fokkerij mogen we Rheteur een mislukking noemen. Hij bleek het niet te doen bij de merries van Hendrikx. Cherie Spencer kreeg drie veulens van hem en die wonnen niets.
De treurnis in de fokkerij werd ruimschoots goedgemaakt door de aangekochte Monty Buitenzorg. Hij bleek een absolute crack en won als tweejarige de Jonkerprijs en als driejarige de Derby. Dat was knap, want de M-jaargang van 1971 telde vele toppers. Zo was daar Sweepstakes winnaar Manza Buitenzorg, die bij Wim Duivenvoorden en later Jan Wagenaar uitgroeide tot een topper. Dan had je de zo tragisch op jonge leeftijd verongelukte Mistral Nora, Massel T, Maestro Cavaljos, Micky, Meindert O, Manderino H, Menno Hoca, Mac Buitenzorg en Matchless. De jaargang telde in guldens maar liefst elf tonwinnaars, allemaal hengsten en ruins. Monty werd met een winsom van 431 mille de topverdiener. Hij werd twee keer Kampioen van Nederland en won eenmaal de Grote Prijs van Nederland en het Kampioenschap Nederlandse Paarden. Monty koerst tot eind 1983 en nam op 12-jarige leeftijd afscheid. De gebroeders Hendrikx klaagden daarbij steen en been. Hun Monty was ruim een maand daarvoor afgekeurd a1s dekhengst. De hele wereld was weer eens tegen het duo uit Mheer, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat Monty in tegenstelling tot Manza geen topvererver was. Na Rheteur bleek ook Monty geen wondermiddel voor de Hendrikx fokkerij.

Tijdens Hendrikx zijn succesperiode werd er op 9 augustus 1980 voor het eerst in Schaesberg gekoerst. Uiteraard gingen vele noorderlingen kijken hoe het daar was en hoe het Hennie Grift verging. Tijdens zo'n bezoek was Rienk Venema (destijds werkzaam bij de gebr. de Wrede) er ook en samen gingen we Sjeng zijn vernieuwde entrainement bekijken. Het zag er fantastisch uit met een trainingsbaan waarin zelfs a la Vincennes een heuveltje zat. René demonstreerde ons de grote stapmolen en drukte zo vaak op de knop dat wij even vreesden dat René er een zweefmolen van maakte. Daarna was er koffie en staken de broers Hendrikx van wal over de succesvolle gebroeders De Wrede en hun pikeur Gerrit de Jong. De verdachtmakingen vlogen over tafel. Venema, die niet herkend werd, zweeg als het graf en de Hendrikxen vergaten en passant dat hun Cherie Spencer een van de eerste dravers was die op doping werd betrapt. Schaesberg werd in 1981 officieel geopend door Koningin Beatrix en Prins Claus die toen ook het entrainement in Mheer bezochten. Ondanks de nieuwe baan zagen we de geel/zwarte kleuren van Sjeng steeds minder in het front. Scotch Oostwijck was in de nadagen zijn succesvolste draver. Star of Goldstar was hij toen al kwijt en uitgerekend Gerrit de Jong zou grote successen met hem boeken. Sjeng Hendrixx kreeg eerst hartproblemen en later de gevreesde ziekte. Hij overleed in maart 1990 op de veel te jonge leeftijd van 56 jaar.

Wie de erelijsten van onze grote koersen bekijkt zal verbaasd zijn hoe vaak de als eigenaaartrainer/rijder begonnen Limburger daarop voor komt.

(einde artikel van Henri van Voorn)

De beroemdste Hendrikx-paarden

Boven: Sjeng met zijn Cherie, op de trainingsbaan in het Zuid-Limburgse Mheer.
Met haar begonnen de grote successen. Cherie Spencer won o.a. Kamp. van Duindigt 1967 (als 6-jarige), het Kamp. Ned. Paarden en de Gouden Zweep in 1968, het Kamp. Ned. Paarden en Grote Prijs van Nederland in 1969.

Boven: Na de overwinning in de Gouden Zweep 1968 staan Cherie Spencer en Rees v.d. Lubbe klaar voor de huldiging. Rechts, keurig in het pak, Sjeng Hendrikx. De rossige Limburger had er zo te zien al een beetje op gerekend om Prins Bernhard de hand te mogen schudden. Achter Rees van der Lubbe staat Sjeng's onafscheidelijke broer René, ook 'netjes' gekleed.

Boven: Cherie Spencer en Sjeng Hendrikx in de stallen van Roosevelt
Raceway op 15 augustus 1969. Ze waren uitgenodigd voor deelname
aan de International Trot, het Wereldkampioenschap.

Karin

Boven: In Limburg had men het over de 'KLM jaren' van Sjeng Hendrikx. De letter K in KLM staat voor Karin, een imposante dochter van Oh You Kid en Zilverfazant S, gefokt door Sjeng zelf. Zij was de beste van haar jaargang op 2- en 3-jarige leeftijd. Won de Jofferprijs, de Productendraverij, de Derby-proef, de Derby en een interlandkoers Holl-Belg. Op 4-jarige leeftijd stopte haar koerscarrière bij een winsom van 85.125 gld.

Boven: Een blije Sjeng Hendrikx met zijn Karin
bij de ereronde na de Derby.

Lady

Boven: De letter L in KLM staat voor Lady, een dochter van de Franse hengst Jacky D en Zilverfazant S. Een halfzus van Karin, ook gefokt door Sjeng zelf. Zij won o.a. Jofferprijs, Sweepstakes Merries, Derbyproef, de Holland-België match voor 4-jarigen en de Selectiedraverij Kampioenschap der 5-jarigen. Zij won totaal 128.396 gld.

Boven: Lady (J. Hendrikx) zegeviert in de Sweepstakes Merries
voor Lenie Bloemlust en Lydia du Bois.

Monty Buitenzorg

Boven: De letter M in KLM staat voor Monty Buitenzorg, een bruine hengst van Star Performer uit de Amerikaanse Speedy Vina. Sjeng kocht hem op de jaarlingenveiling van Stoeterij Buitenzorg, met het geld dat Karin had verdiend. Monty behoorde op jonge leeftijd tot de beste van zijn sterke jaargang. Hij had blessures toen hij wat ouder werd, maar kwam geweldig terug. Van zijn 9e t/m 12e jaar behoorde hij weer tot de top van Nederland en tilde zijn winsom naar Hfl. 430.623, waarmee hij de meest winnende van zijn jaargang werd. Een crack.

Boven: Monty Buitenzorg en Sjeng Hendriks bij hun ereronde
na de Derby-winst en hier bezig aan de ereronde.

Boven: Kampioenschap van Nederland 1981:
De 10-jarige Monty Buitenzorg en Sjeng Hendrikx wederom aan de ereronde.
Ook in 1980 hadden ze deze koers gewonnen

Boven: Monty Buitenzorg (Paard van het jaar 1981) en Sjeng Hendrikx
tijdens de huldiging op Hilversum, samen met alle kampioenen:
v.l.n.r. Cees de Leeuw, Sjeng, Aad Pools, Tjitse Smeding
en jockey Kevin Davies (?).

Boven: NDR-voorziter P.B. van Binsbergen hangt de krans om bij
Sjeng Hendrikx na een van zijn grote zeges. Sjeng's echtgenote staat
in het midden, met het lichte jasje aan.

Boven: Groot krantenartikel na het overlijden van Sjeng Hendrikx in 1990,
met als kop "Limburgs beroemdste pikeur in Mheer overleden".

---

Naschrift van Frank Hazeu

Boven: Frank Hazeu, hier als verzorger in de gele stalkleuren staande
achter een van de cracks die hij had te verzorgen, Monty Buitenzorg,
na diens zege in de Derby.
Frank herinnert zich Sjeng Hendrikx als een perfectionist,
maar ook als een man met een flinke dosis humor.
Twee weken na publicatie van bovenstaand artikel
stond de onderstaande reactie van Frank Hazeu
in het blad.

Twee weken geleden leverde Henri van Voorn een lezenswaardige nostalgische bijdrage over Sjeng Hendrikx. De Limburger behaalde twee alfabetten geleden geweldige successen in wat in het artikel de 'KLM jaren' werden genoemd: Karin, Lady en Monty, om drie van de vele die hij had, te noemen. Bij dat verhaal stond een foto van Monty Buitenzorg na zijn zege in de Derby, met daarop ook de toen piepjonge verzorger Frank Hazeu. Die meldde zich bij ons want hij wilde graag nog het een en ander aanvullen, in twee pagina's kun je immers niet alles kwijt. "Sjeng heeft veel betekend voor de drafsport in met name Limburg", zegt hij. "Tientallen liefhebbers, eigenaren en trainers hebben, vaak met zijn advies en begeleiding, de sport opgepakt. Opfokbedrijf Heuvelland zou nooit hebben bestaan als Sjeng en zijn broer René hun neef Jean Huls niet de beginselen van het omgaan met dravers hadden bijgebracht. Ook hebben zij zich jarenlang met collega-eigenaartrainers ingezet om vergunningen als publiekstrainer beter en gemakkelijker te verkrijgen."
In het verhaal wordt uitgebreid stilgestaan bij Cherie Spencer, in haar tijd een internationaal paard. "Dat daarbij in een adem haar positieve dopingtest wordt genoemd doet mij pijn, want ik ken de `ins en outs'. Ze was positief op coffeine. Dat is een lichaamsvreemde stof maar daar ga je niet harder van lopen. Niemand wist bovendien hoe dat in het bloed was gekomen, daarover bestaan wel vermoedens maar die hebben de broers nooit hardop geuit. Wel hebben ze, zonder succes, alles uit de kast gehaald om hun onschuld te bewijzen. Sjeng was een perfectionist maar ook een man met heel veel humor. Zo blijft hij in de herinnering, ook al is hij al meer dan 30 jaar niet meer onder ons."